บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 16 หน้า 4
“ทางร่างกาย ถ้าหมั่นกายภาพบำบัด โอกาสหายเป็นปกติมีสูง แต่สภาพจิตใจย่ำแย่มาก” มายูมิหยุดเดิน กอดตุ๊กตาฮินะแน่น เศร้า สงสารริว
ยูจิหันไปปลอบมายูมิ แสร้งเห็นใจ“ผมเชื่อว่าคุณจะต้องรักษาเค้าจนหาย”
“ฉันก็บอกตัวเองอย่างนั้น ทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าจะทำได้รึเปล่า”
ยูจิประคองมือทั้งข้างของมายูมิที่ถือตุ๊กตาฮินะขึ้นมา มองมายูมิ “เชื่อมั่นในตัวเอง... เชื่อในความรัก อานุภาพของความรักทำให้ทุกอย่างเกิดขึ้นได้เสมอ”
“คุณเป็นผู้สุภาพบุรุษ.. มีจิตใจดี ถ้าคุณรักใครสักคน... เธอคนนั้นคงโชคดีมาก”
“ถ้าผู้หญิงคนนั้นรักผม เหมือนที่ผมรักเธอ... ผมคงมีความสุขที่สุด” ยูจิสบตามายูมิ แววตาเต็มไปด้วยความรักที่ต้องการบอกให้เธอรับรู้
มายูมิยิ้มตอบยูจิ เข้าใจว่ายูจิเป็นเพียงเพื่อนที่หวังดีคนหนึ่ง
ในห้องรับรองส่วนตัว ไนท์คลับมิซาว่า ทาคาโอะกับมาซารุนั่งคุยกันตรงโซฟา
เคนวางซองสีน้ำตาลตรงหน้าทาคาโอะ แล้วถอยหลังไปยืนด้านหลังมาซารุ “ค่าสินค้าล็อตล่าสุด”
ทาคาโอะหยิบซองสีน้ำตาลมาเปิดดู ยิ้มกริ่ม ก่อนส่งให้นาบุรับไปเก็บ “ฝากขอบคุณท่านยามาโมโต้ด้วย”
มาซารุย้ำเตือน “จำไว้ ใครทำให้แกขึ้นมายืนอยู่ตรงจุดนี้”
ทาคาโอะนิ่ง แต่สายตาแค้น “มิซาว่าไม่เคยลืมบุญคุณใคร” ทาเคโอะเสเปลี่ยนเรื่อง “ผู้กองยูจิคงกำลังหาทางจัดการริวอยู่สินะ”
“ไม่ใช่หน้าที่ของแก!”
“ถ้าท่านยามาโมโต้ใจร้อน พวกเราจะซวยกันหมด”
“ยูจิจัดการไอ้ริวได้แน่” มาซารุมองหาจุนโกะ “จุนโกะยังไม่มาทำงานเหรอ?”
-ทาคาโอะปรายตามองนาบุ ให้ตอบแทน
“วันนี้จุนโกะติดธุระสำคัญครับ”
มาซารุหงุดหงิด “แล้วฉันไม่สำคัญรึไง!”
“อย่าเพิ่งหัวเสียสิครับ จุนโกะไม่ว่าง...ไนท์คลับผมก็ยังมีสาวสวยให้ท่านเลือกอีกเยอะ”
มาซารุยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นมาดื่มอย่างไม่สบอารมณ์
ทาคาโอะสบตานาบุ สายตามีเลศนัย
จุนโกะในชุดนอน นั่งมองตัวเองในกระจก เห็นร่องรอยบอบช้ำตามใบหน้า คอ และแขนของตัวเอง สีหน้าและแววตาจุนโกะทุกข์ทรมานใจมาก
ยูจิเปลือยครึ่งท่อน มายืนอยู่ด้านหลังจุนโกะ จุนโกะสะดุ้งตกใจ เมื่อเห็นยูจิในกระจก