บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 3

ตอนกลางคืน ที่บ้านโอะนิซึกะ โคจิ มาซาโตะ และคาซุมะเดินคุยกันเรื่องคดี

โคจิเอ่ยขึ้น “เราปล่อยให้เรื่องโซเรียวเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้ ผู้ต้องหาคนนั้นโดนจัดฉากให้มาเล่นงานโอะนิซึกะชัดๆ”

คาซุมะถาม “ถ้าอย่างนั้นจะทำยังไง”

โคจิตอบสิ่งที่คิด “ฉันต้องการสอบสวนมันด้วยตัวเอง” 

คาซุมะติง “แต่คนร้ายยังโดนควบคุมตัวอยู่ที่สำนักงานตำรวจ” 

“เรายังมีคนของเราอยู่ในนั้น” มาซาโตะคิดนิดหนึ่ง “น่าจะมีทางเข้าไป”

“ฉันจะทำให้มันพูดให้ได้ว่าใครจ้างมันมาใส่ร้ายโซเรียว ใครสั่งฆ่าท่านโอะซามุ!” โคจิมีสีหน้ามุ่งมั่น 

เช้ามืด วันใหม่ โคจิ มาซาโตะและคาซุมะแอบเข้ามาที่สำนักงานตำรวจ 

โคจิกถามมาซาโตะ “จัดการเรียบร้อยใช่มั้ย”

“เมื่อถึงเวลา ท่านโคจิสามารถเดินเข้าไปในห้องขังได้เลย” 

คาซุมะกระซิบ “ตำรวจที่เฝ้าห้องขังมาแล้ว...”

มาซาโตะกับคาซุมะ แยกไปหลบที่มุมหนึ่ง โคจิหลบไปอีกทางหนึ่ง นายตำรวจร้อยเวรคนหนึ่งเดินมาจากทางห้องขังอย่างรีบๆ  เดินตรงไปยังห้องสุขา เหลือบตามองไปทางมาซาโตะแล้วพยักหน้าเป็นสัญญาณ... ก่อนจะเข้าห้องน้ำไป  

มาซาโตะบอกโคจิ “มีเวลา 5 นาทีเท่านั้น” 

โคจิและคาซุมะพยักหน้ารับรู้แล้วรีบเดินเข้าไปทางห้องขังทันที

โคจิและคาซุมะเดินไปตามทางอย่างระมัดระวัง แต่แล้วจู่ๆ ฮิโระก็ประตูห้องทำงานห้องหนึ่งออกมา ฮิโระ ชะงักนิดหนึ่งเมื่อเห็นโคจิกับคาซุมะ ทั้งสามคนประจันหน้ากันนิ่งๆ คาซุมะกำดาบสั้นที่พกมา แต่โคจิส่งสายตาห้าม  ฮิโระจ้องตาโคจิ สองคนสบตากันสื่อสารบางอย่าง  ฮิโระตัดสินใจปิดประตูห้องกลับไป โคจิและคาซุมะรีบเดินไปที่ห้องขังทันที ฮิโระค่อยเปิดประตูตามออกมาดูโคจิอีกครั้ง 

คาซุมะและโคจิเดินเข้ามาตามทางเดินหน้าห้องขัง  โคจิกำลังจะเดินไปที่ห้องขังของโซว แต่แล้วต้องชะงักไป  เมื่อมองไปทางห้องขังในสุด เห็นอามิส่งห่อข้าวปั้นให้โซว ท่าทางสองคนสนิทสนมกันมาก