บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 10 หน้า 4
เซกิจะปรี่ออกไป แต่โคจิขวางไว้ “จำที่โซเรียวสั่งไม่ได้เหรอ ถ้าพวกเราเข้าไปช่วย พวกมิซาว่าจะต้องไหวตัวทันจนทำให้แผนของเราพัง”
โคจิหันมองไปห้องพักจุนโกะ เครียดอยู่ไม่น้อย
จุนโกะคิดหาหนทางให้ริวออกไปได้ สายตาหยุดอยู่ตรงประตูห้องน้ำในห้อง “ไปหลบที่หลังประตูห้องน้ำก่อน ฉันจะหาทางยื้อพวกมันให้คุณแอบหนีออกไป”
“ฉันไม่มีทางทำตัวไร้ศักดิ์ศรี ทิ้งผู้หญิงแล้วหนีเอาตัวรอดคนเดียว”
“ฉันบอกให้เปิดประตู!” เสียงกระแทกประตูดังถี่ขึ้น เหมือนลูกน้องมิซาว่ากำลังพังเข้ามา
“ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาห่วงศักดิ์ศรี ถ้าคุณไม่อยากให้ฉันถูกมิซาว่าฆ่าตาย คุณก็ต้องทำตามที่ฉันบอก เร็วสิคะ!” จุนโกะเร่งริว
ในขณะที่เสียงกระแทกประตูดังถี่ขึ้นเรื่อย ๆ “เปิด!”
“ได้โปรดเถอะค่ะ” สีหน้าและแววตาขอร้องของจุนโกะ ทำให้ริวจำใจวิ่งไปหลบอยู่หลังประตูห้องน้ำทันที
โครม !! ประตูหน้าห้องถูกลูกน้องมิซาว่าพังเข้ามาจนได้ “ทำไมไม่เปิดประตู!”
จุนโกะตะกุกตะกักตอบ “ฉะ..ฉันกำลังจะเปลี่ยนเสื้อผ้า ว้าย..!!”
ลูกน้องคนหนึ่งใช้หมัดต่อยท้องจนจุนโกะทรุด ตัวงอ “พวกฉันเห็นแกมาหมดทั้งตัวแล้ว เกิดอายอะไรขึ้นมาตอนนี้ หา”
ลูกน้องคนเดิมจิกกระชากผมจุนโกะขึ้น “อย่า...!”
ลูกน้องทั้งสองไม่สนใจเสียงร้องของจุนโกะ พากันลากตัวจุนโกะเข้าไปในห้องน้ำ โดยไม่ทันสังเกตเห็นริวที่หลบอยู่หลังประตู “จะทำอะไรฉัน... อย่านะ!”
“นังตัวแสบอย่างแก ยิ่งเจ็บ ก็ยิ่งเชื่อง!” ลูกน้องมิซาว่าจับหัวจุนโกะกดน้ำในถังน้ำอย่างโหดเหี้ยม
จุนโกะดิ้นอย่างทุรนทุราย หายใจไม่ออก ก่อนถูกดึงขึ้นมาในสภาพหายใจหอบเกือบตาย “ได้โปรด...อย่าทำอะไรฉันฉันกลัวแล้ว”
ริวแอบมองอยู่ตรงหลังประตู ทำท่าจะออกไปช่วยจุนโกะ จุนโกะส่งสายตาห้ามริวไม่ให้ช่วย และอ้อนวอนริวทางสายตาให้หนีออกไป “ได้โปรดเถอะนะคะ” จุนโกะขอร้องให้ริวรีบออกไป ลูกน้องอีกคนหันมองตามจุนโกะ จุนโกะกลัวลูกน้องทั้งสองเห็นริว จึงรีบสะบัดตัวแสร้งจะหนี ทำให้ลูกน้องมิซาว่าต้องช่วยกันล็อคตัวจุนโกะชุลมุน
“ยังกล้าจะหนีอีกเหรอ...!”
“ปล่อยฉัน!” จุนโกะดิ้นรนขัดขืนสุดกำลัง แม้จะโดนทุบตี แต่ยังคงส่งสายตาให้ริวรีบหนีออกไป จุนโกะตะโกนสุดเสียง บอกริวเป็นนัย “ได้โปรด...”
ริวสองจิตสองใจ สุดท้าย...จำต้องตัดสินใจหนีออกไป
“ฤทธิ์เยอะนักใช่มั้ย!!”