บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 14
ห้องรับรองวีไอพีในคลับมิอุระ
ริวเอ่ยปากพูดตรงๆ ทันทีที่เห็นฮารุวางแก้วเครื่องดื่มลง “โอะนิซึกะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการเสียชีวิตของลูกน้องมิอุระ”
“พบศพในถิ่นโอะนิซึกะ จะมีใครรู้ดีไปกว่าคุณ?” ฮารุย้อนถามริว วางสีหน้าเรียบ
“เรากำลังเร่งหาความจริงของเรื่องนี้อยู่”
“ความจริง..เป็นสิ่งที่ทุกคนจะได้รู้สักวันหนึ่ง” ฮารุเน้น “ถ้ามันคือความจริงนะ!”
“คุณไม่เชื่อว่าโอะนิซึกะถูกจัดฉากใส่ร้าย?”
“ผมเชื่อในสิ่งที่เห็นด้วยตาตัวเอง”
“วิเคราะห์ด้วยตา ก็ถูกลวงได้ด้วยตา” คำพูดของมายูมิสะกดให้ริวกับฮารุต้องหันไปมองด้วยความสนใจ “แต่ก่อนฉันไม่เข้าใจคำพูดนี้ของริว... แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าทิฐิ...ปิดกั้นสายตาเราได้มืดมิดที่สุด”
“ความเชื่อใจที่ถูกทำลายไปแล้ว มันเอากลับคืนมายาก” ฮารุยังไม่ยอมเชื่อ
“ใจที่ไร้อคติจะตัดสินเองว่า...ควรเชื่อเหตุผล หรือเชื่อในสิ่งที่เห็น” มายูมิพูดอย่างมาดมั่น จนฮารุรู้สึกทึ่ง
“ฉลาด วิสัยทัศน์ไกล... ว่าที่นายหญิงแห่งโอะนิซึกะ ไม่ได้มีดีแค่ความสวย”
“มายูมิ... คือเพชรที่มีค่าที่สุดสำหรับผมและโอะนิซึกะ” ริวกุมมือมายูมิด้วยความรู้สึกภาคภูมิใจ
“ขอบคุณที่มองเห็นคุณค่าในตัวฉันค่ะริว” มายูมิยิ้มรับปลาบปลื้ม ก่อนชำเลืองไปเห็นแววตาที่จ้องมองมาอย่างเสน่หาของฮารุ ทำให้มายูมิเริ่มรู้สึกอึดอัดจึงหันไปชวนริว “เพลงนี้เพราะมาก... ฉันอยากเต้นรำแล้วค่ะ”
ริวบอกฮารุตามมารยาท “ขอตัวสักครู่นะครับ”
มายูมิดึงแขนริวลุกเดินไปทันที เชิดๆ ไม่สนใจฮารุ
ฮารุมองตาม ยิ่งชื่นชอบในความสวย มาดมั่นของมายูมิ
ด้านนอกไนท์คลับมิอุระ ลูกน้องมิซาว่าหลบซุ่มอยู่ตามมุมต่างๆ ทาคาโอะเดินเข้ามาหานาบุที่ซุ่มเตรียมพร้อมอยู่มุมหนึ่ง ในชุดดำอำพรางตัวเหมือนลูกน้อง
“จัดการพวกลูกน้องโอะนิซึกะให้เงียบที่สุด อย่าเพิ่งให้พวกมันรู้ตัว ส่วนไอ้ริว... เป็นหน้าที่ของฉัน” ทาคาโอะเอาปืนพกกระบอกหนึ่งออกมา กระชากลูกเลื่อนยิ้มเหี้ยม
ริวเต้นรำกับมายูมิในจังหวะดนตรีที่สุดแสนโรแมนติก ท่ามกลางนักเต้นรำอีกหลายคู่ในไนท์คลับ