บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 14 หน้า 4

ฮารุมองมายูมิด้วยสายตาประเมิน “โอะคะมิซังแห่งโอะนิซึกะจะต้องเข้มแข็ง เด็ดเดี่ยวไม่แพ้โซเรียว แน่ใจเหรอ...ว่าผู้ชายเนื้อหอมอย่างริว จะไม่มีคนอื่นนอกจากคุณ?” 

“ฉันมาที่นี่เพื่อช่วยโซเรียวยืนยันความบริสุทธิ์ใจที่โอะนิซึกะมีต่อมิอุระ และยอมเต้นรำกับคุณในฐานะนายหญิงของโอะนิซึกะ เรื่องอื่น... ฉันไม่จำเป็นต้องรับรู้!”

“ฮึๆ แกร่งมากกว่าที่ผมคิด ยิ่งได้พูดคุยใกล้ๆ ผมก็ยิ่งรู้สึกถูกชะตา ถ้าคุณไม่ใช่ผู้หญิงของริวผมจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้คุณมายืนเคียงข้าง!”

มายูมิหยุดเต้น บอกฮารุด้วยท่าทางหยิ่งทะนง “ฉันขอยืนยัน .. โอะนิซึกะยังถือว่ามิอุระเป็นมิตรเสมอ” มายูมิก้มหัวให้ฮารุนิดหนึ่ง “ขอบคุณที่ให้เกียรติฉันเต้นรำด้วย”

มายูมิหันหลังเดินเฉิดฉายตรงไปหาริวที่ยืนรออยู่ข้างฟลอร์เต้นรำ “เรากลับกันได้รึยังคะ?”

“ผมตามใจคิมิเสมอ” ฮารุเดินตามเข้ามา ริวจึงออกปากทันที “เราคงต้องขอตัวกลับก่อน  ส่วนเรื่องที่คุยกันวันนี้”

“เวลาจะพิสูจน์ทุกอย่างเอง” ฮารุชำเลืองมองมายูมิตาเป็นประกาย 

“ว่าที่โอะคะมิซังคนนี้ คือหัวใจของโอะนิซึกะที่แท้จริง” ฮารุบอกกับริว “ดูแลหัวใจตัวเองให้ดีนะครับ”

“มายูมิมีค่ายิ่งกว่าลมหายใจของผม... ผมพร้อมจะดูแลเธอด้วยชีวิต!”

ริวยืนยันหนักแน่น จู่ๆ มายูมิก็รู้สึกใจหายวาบ ราวกับมีลางสังหรณ์บางอย่าง มายูมิกังวลไม่สบายใจ 

ที่ห้องทำงานฮารุ ชุนถามฮารุอย่างไม่เข้าใจ “เจ้านายเชื่อว่าโอะนิซึกะไม่ได้ฆ่าคนของเรา?”

“เรายังไม่พร้อมที่จะทำสงครามตอนนี้”

“เพราะความแข็งแกร่งของริวเหรอครับ?”

“ผู้กุมชะตาของโอะนิซึกะที่แท้จริงไม่ใช่ริว... แต่เป็นว่าที่โอะคะมิซังอย่างมายูมิต่างหาก!”

ฮารุคิดถึงมายูมิ ยังคงติดตาตรึงใจไม่หาย 

เซกิ เดินนำอารักขาริวกับมายูมิที่เดินควงแขนกันออกมายังรถที่จอดอยู่บริเวณหน้าไนท์คลับ  เห็นไทชิและลูกน้องโอะนิซึกะยืนหันหลังอยู่ข้างรถ “โซเรียวจะกลับแล้ว มัวทำอะไรกันอยู่?”

ริวมองด้านหลังไทชิอย่างรู้สึกเอะใจ คัตสึและเซกิเดินเข้าไปตบหลังเรียกไทชิและลูกน้อง

“หลับยามรึไง?”

ร่างไทชิและลูกน้องโอะนิซึกะทรุดลงหงายกับพื้น เผยให้เห็นว่าไทชิถูกมัดมือและอุดปากไว้ ตามร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผล โดยเฉพาะบาดแผลฉกรรจ์ที่หัวไหล่ มีเลือดเปรอะเต็มไปหมด  

ส่วนลูกน้องโอะนิซึกะคนอื่นเสียชีวิตหมดแล้ว ริว มายูมิ คัตสึและเซกิตกใจ เห็นไทชิพยายามส่งเสียงร้องให้ริวระวังตัว