บทละครโทรทัศน์ รอยฝันตะวันเดือด ตอนที่ 14 หน้า 2

มายูมิรู้สึกผิด “เมื่อกี้ฉันเสียมารยาทออกความเห็น... ขอโทษนะคะ”

ริวโน้มหน้ากระซิบข้างแก้มมายูมิ “ไม่จำเป็นต้องขอโทษ เพราะนี่คือมายูมิที่ผมรักรักทั้งตัวและหัวใจของคุณ”

มายูมิขวยเขิน ริวดึงตัวมายูมิเข้ามากอดอย่างทะนุถนอม แนบแน่น “ผมจะเร่งให้อาโคจิเตรียมพิธีแต่งงานของเราให้เร็วที่สุด หลังแต่งงาน... เราจะมีลูกด้วยกันกี่คนดี ได้ลูกแฝดก็ดีนะ แต่ลูกคนแรก..ผมอยากให้เป็นผู้ชาย”

มายูมิอมยิ้ม แก้มร้อนผ่าวด้วยความอาย “ฉันไม่ได้บอกว่าจะมีลูกกับคุณสักหน่อย”

“โธ่...คิมิจ๋า ถ้าคุณไม่ยอมมีทายาทสืบสกุลให้ผมวิญญาณบรรพบุรุษ ต้องรุมเคาะกะโหลกผมแน่” ริวออดอ้อน เสียงหวาน 

มายูมิยิ้มเขิน เลื่อนแขนขึ้นโอบลำคอริว พิงแก้มลงบนบ่าของริว ปล่อยตัวปล่อยใจไปตามเสียงเพลงและอ้อมกอดอันอบอุ่นของริว 

ลูกน้องโอะนิซึกะสองคนยืนเฝ้ายามอยู่มุมหนึ่งนอกไนท์คลับมิอุระ นาบุและลูกน้องมิซาว่าย่องมาปิดปากและล็อคคอลูกน้องโอะนิซึกะจากด้านหลัง ก่อนจะบิดหักคอลูกน้องโอะนิซึกะทั้งสองอย่างรวดเร็วและเงียบมาก 

ริวกับมายูมิกอดกันเต้นรำอย่างมีความสุข โดยมีคัตสึกับเซกิสะกิดกันมองความหวานของเจ้านายอย่างอดปลื้มไม่ได้ ฮารุยืนมองริวกับมายูมิอยู่อีกมุม ก้าวเข้าไปหาริวกับมายูมิช้าๆ มือข้างหนึ่งไขว้หลัง สายตาวาวดุจหมาป่าจ้องตะครุบเหยื่ออันโอชะ  

ด้านนอกไนท์คลับมิอุระ ลูกน้องโอะนิซึกะหันหลังขวับไปเห็นเงาวูบของใครบางคนวิ่งผ่านไป  

“นั่นใคร” ลูกน้องโอะนิซึกะอีกคนนึกสังหรณ์ใจ จะผิวปากส่งสัญญาณเตือนคนอื่น 

นาบุเบี่ยงตัวออกมาจากมุมมืด สะบัดมีดสั้นออกมาซัดเข้าใส่ลูกน้องโอะนิซึกะทั้งสองพร้อมกัน ลูกน้องโอะนิซึกะทั้งสองหน้าตื่นตกใจ หลบไม่ทัน ถูกมีดสั้นพุ่งปักเข้ากลางหน้าอกด้านซ้ายอย่างแม่นยำจนล้มลง 

ฮารุก้าวเข้ามาหยุดอยู่ด้านหลังริวกับมายูมิ ขณะที่ดนตรีกำลังเปลี่ยนเป็นจังหวะบอลรูมแดนซ์  

“ขอคุณมายูมิมาเป็นคู่เต้นรำกับผมสักเพลงได้มั้ย?” ฮารุโค้งตัวขออนุญาตริวอย่างสุภาพ เลื่อนมือที่ไขว้หลังยื่นออกมารอ ริวชำเลืองมองมายูมิ ราวกับต้องการให้เธอตัดสินใจเอง 

มายูมิยิ้มรับตามมารยาท แม้ไม่ได้เต็มใจนัก “ยินดีค่ะ” 

ริวถอยตัวออกมา ให้มายูมิกับฮารุเต้นรำด้วยกันบนฟลอร์