บทละครโทรทัศน์ รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 17
เช้าวันใหม่ จุ้มจิ้มกำลังชะเง้อมองไปทางประตูอย่างกระวนกระวาย ไร้เงาของอาร์ตที่สัญญาไว้ว่าจะมารับ
จุ้มจิ้มทนนั่งเฉยๆ ไม่ไหว ลุกขึ้นเดินไปชะเง้อดูตรงประตูก็ไม่เห็นใคร หญิงสาวทำหน้าผิดหวัง หมุนตัวกลับเข้าตัวบ้าน..แล้วต้องสะดุ้ง เมื่อเห็นแม่ยืนมองยิ้มๆ
“รออาร์ตเหรอลูก”
จุ้มจิ้มหลบตาแม่อย่างมีพิรุธ “ปะปะเปล่าจ้ะ” จุ้มจิ้มเดินเลี่ยงแม่มานั่งที่เก้าอี้ แกล้งหยิบหนังสือมาอ่านแก้เขิน
แม่ยิ้มๆ..แล้วเดินมานั่งข้างๆ แล้วโอบไหล่จุ้มจิ้มไว้ พร้อมลูบผมเบาๆอย่างอ่อนโยน “จุ้ม..หนูโตแล้ว การจะรักใครซักคนไม่ใช่เรื่องผิดหรอกลูก” จุ้มจิ้มแดงก่ำ..อายที่แม่รู้ทัน “ขอแค่ให้คนๆนั้นเป็นคนดี”
จุ้มจิ้มเงยหน้ามองแม่ ถามอย่างอายๆ “แล้ว..ถ้าเค้าไม่ได้รวยล่ะจ๊ะแม่”
“ความสุขของชีวิตคู่ไม่ได้ขึ้นอยู่กับเงินทองนะจุ้ม ดูพ่อกับแม่สิ เราก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไรแต่ก็มีความสุขดีจริงมั้ย” จุ้มจิ้มพยักหน้ารับคำแม่ “ขอแค่ให้เค้าเป็นคนดีและรักหนูก็พอ...เพราะการรักเค้าข้างเดียว ถึงมันจะไม่ผิด..แต่มันก็เจ็บนะลูก”
จุ้มจิ้มซบหน้ากับอกแม่ด้วยความอบอุ่นใจ แล้วเสียงมอเตอร์ไซค์ของอาร์ตก็ดังแว่วมา จุ้มจิ้มรีบผละออกมาชะเง้อไปทางเสียงนั้น
“มาแล้วมั้ง...รีบไปเถอะจุ้ม ไม่ต้องให้อาร์ตเค้าเข้ามาสวัสดีแม่หรอก เดี๋ยวจะสาย”
“จ้ะแม่” จุ้มจิ้มวิ่งออกไปทางประตู..แต่แล้วก็เปลี่ยนใจวิ่งกลับมาหอมแก้มแม่ “จุ้มรักแม่ที่สุดเลยจ้ะ”
“แม่ก็รักจุ้มจ้ะ”
จุ้มจิ้มกอดแม่อีกครั้งก่อนจะวิ่งออกไป แม่มองตามจุ้มจิ้ม พร้อมยิ้มอย่างเอ็นดู
ที่บ้านสวนของลูกจัน บรรยากาศสงบร่มรื่น ทันใดความสงบก็ถูกทำลายลงด้วยเสียงของลูกจัน“พีท..พี๊ททท”
หญิงสาวเดินหาพอลทั่วบ้าน..ทั้งข้างนอกและข้างใน ก็ไม่พบ จนลูกจันชักหงุดหงิด “พีททท...หายไปไหนเนี่ย..พี๊ททททททททท”
ลูกจันเดินเข้ามาในห้องครัว เห็นแม่จันทร์กับยายแจ่มและเด็กรับใช้กำลังทำกับข้าวอยู่
“แม่จ๋า ยายจ๋า เห็นพีทมั้ยจ๊ะ”
“หนูพีทเค้าอาสาไปเก็บผักบุ้งมาให้ยายผัดน่ะลูก”