บทละครโทรทัศน์ รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 17 หน้า 3
“ไม่เป็นไรครับ..เขี่ยออกได้” พอลยิ้มแหยๆ ทำเป็นเขี่ยพริกออกจากผัดผักบุ้ง..ก่อนจะตักเข้าปาก..อย่างเนียนๆ แม่จันทร์ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย...กว่าเดิม!!!
ที่บ้านของอาร์ต วันนี้จุ้มจิ้มมาเรียนปั้นเซรามิกกับอาร์ต อาร์ตกำลังปั้นเซรามิกอย่างคล่องแคล่วและเก่งเว่อร์ ชายหนุ่มยกชิ้นงานที่ปั้นเสร็จสมบูรณ์ออกจากแท่นหมุน
“โห..เก่งจัง” จุ้มจิ้มตะลึงมองอย่างชื่นชม
อาร์ตยิ้มปลื้มปนเขิน เป็นครั้งแรกที่จะเรียกจุ้มว่าจุ้ม..แทนคำว่าแกที่เคยเรียก..เลยมีอาการเคอะเขินเล็กน้อย“จุ้มก็ทำได้..เดี๋ยวอาร์ตสอนให้” จุ้มจิ้มเอง..รู้สึกได้กับสรรพนามที่เปลี่ยนไป..และเขินมากกก
“แต่..เรา.. “ จุ้มจิ้มเห็นสายตาอาร์ตที่มองมาอย่าวเว้าวอนก็เข้าใจว่าอาร์ตอยากให้เปลี่ยนสรรพนาม “เอ่อ..จุ้มคงทำไม่สวยเท่าอาร์ต..กลัวปั้นแล้วสัดส่วนผิด”
อาร์ตอมยิ้มเอ็นดูจุ้มจิ้ม นาทีนี้จุ้มจิ้มจะทำอะไร จะพูดอะไรมันดูน่าเอ็นดู๊..ไปซะหมดจริงจริ๊ง!!!“การปั้นเซรามิกเป็นงานศิลปะ ศิลปะไม่มีถูกไม่มีผิด..แค่ทำไปตามความรู้สึกก็พอ”
จุ้มจิ้มมองอาร์ตด้วยดวงตาเป็นประกาย..รู้สึกดีมากมาย ส่วนอาร์ตเองก็มองจุ้มจิ้มด้วยดวงตาเป็นประกายไม่แพ้กัน ทั้งคู่ยืนมองตากันนิ่งราวโลกหยุดหมุน
“โฮ่งๆๆๆๆ” เสียงหมาข้างบ้านเห่าดังแทรกขึ้นมา อาร์ตและจุ้มจิ้มสะดุ้งพร้อมกัน..สติกลับคืนมา ทั้งคู่เขินจนทำอะไรไม่ถูก
อาร์ตพยายามนำเข้าบทเรียน..แก้เขิน “เอ่อ..งะงั้นเรามาเริ่มจากขั้นตอนแรกก่อนนะ...ฝึกนวดดิน”
จุ้มจิ้มพยักหน้ารับ..หลบตาอาร์ตวูบวาบ...อุ๊ยตาย..จะเรียนกันรอดมั้ยเนี่ย???
อาร์ตแอบมองท่าทางเขินอายของจุ้มจิ้มอย่างเอ็นดู จุ้มจิ้มเงยหน้าขึ้นมองอาร์ต อาร์ตหลบตาทันที..แกล้งฟอร์มง่วนอยู่กับการเตรียมดิน จุ้มจิ้มอมยิ้มเบาๆ..ด้วยความเอ็นดูอาร์ต..เหมือนกัลลลลลล!!!
ที่คอนโดของปีโป้ ในห้องเต็มไปด้วยกระเป๋าแบรนด์เนมที่วางเรียงกันอยู่ โทรศัพท์มือถือดังขึ้น ปีโป้ในชุดเสื้อกล้ามเน่าๆ กับกางเกงขาสั้นเก่าๆ..ดูเป็นคุณลุงเอาท์ๆ ผิดจากเวลาไปทำงาน รีบวิ่งมารับโทรศัพท์พร้อมชามใส่บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป
“ฮัลโหล”
“ไม่ได้ลืมใช่มั้ยว่าวั นนี้เราจะไปสืบประวัติลูกจันให้ถึงบ้านเกิด” มินตราถาม
“ไม่ต้องห่วงจ้ะ...งานนี้เราจะได้มีรูปลูกจันในสภาพน้องนางบ้านนามาฝากนักข่าวแน่” ปีโป้หมายมั่นปั้นมือ
“งั้นก็รีบออกมาได้แล้ว..มัวทำอะไรอยู่” มินตาเร่งอีกฝ่าย
“เอ่อ...เดี๋ยวกินข้าวเสร็จจะรีบไปนะ”