บทละครโทรทัศน์ คลื่นชีวิต ตอนที่ 9
บทโทรทัศน์ : คนปั้นฝัน
อาคารที่ทำงานฝ่ายบริหารของสถานีโทรทัศน์ พิมรีบเดินมาที่หน้าลิฟท์ ลูกน้ำถือกระเช้าผลไม้ราคาแพง และกระเป๋าสัมภาระเดินตามพิม
พิมหันมากระซิบ “เร็วๆ สิพี่ลูกน้ำ !! เดี๋ยวก็ไม่ทันหรอก”
“ใจเย็นๆ ค่ะน้องพิม พี่ลูกน้ำโทรเช็คแล้วว่าคุณกอเกียรติจะเข้าประชุมตอนบ่ายโมง นี่แค่เที่ยง..น้องพิมมีเวลาเสนอตัวเล่นละครค่ะ” ลูกน้ำเอ่ยขึ้น
พิมดุลูกน้ำ “พิมไม่ได้มาเสนอตัว!! แต่พิมต้องการให้ผู้ใหญ่เห็นว่าละครน้ำดีก็ควรได้นักแสดงน้ำดีไปเล่น ไม่ใช่คว้านักแสดงที่ดังเพราะข่าวเน่าๆ”
ขณะที่พิมกำลังพูดว่าคว้านักแสดงที่ดังเพราะข่าวเน่าๆ ประตูลิฟท์ก็เปิดออก สุกี้ยืนอยู่ข้างในได้ยินที่พิมพูดพอดี สุกี้มองพิมกับลูกน้ำ พิมกับลูกน้ำมองสุกี้อย่างชะงัก
“อุต๊ะ!..นี่ยามเฝ้าประตูยอมให้ดาราเรตติ้งตกเข้าตึกด้วยเหรอเนี่ย ถ้าเดาไม่ผิด...คงได้กลิ่นอาหารสินะ ถึงรีบพุ่งมา”
พิมย้อน “แล้วพี่สุกี้ล่ะคะ..ใครเคาะกะละมังเรียก ถึงรีบกระดิกหางมา”
“ฉันไม่ใช่หมาอย่างแก!”
“อุ้ย! ลืมไปว่าพี่สุกี้ไม่ใช่หมา แต่เป็นปลิง! ดูดเงินจากค่าตัวของเด็ก” พิมลูกน้ำประสานเสียงหัวเราะ
“หยุดนะ!!…ถ้าไม่มีฉันก็ไม่มีแกวันนี้” ใจ
“ไม่จริง! ที่พิมมีวันนี้ได้ก็เพราะความสามารถของพิมเอง!!”
“แต่เท่าที่ฉันเห็น..ตั้งแต่แกออกจากฉันไปพร้อมนังลูกกรอก ชีวิตแกก็มีแต่ตกต่ำ! ละครหดโฆษณาหาย ..เมื่อก่อนต้องมีราชรถเอาบทไปเสนอ..เดี๋ยวนี้ต้องหิ้วของมาติดสินบนผู้ใหญ่” สุกี้เบะปากใส่ “แต่เสียใจนะ ผู้ใหญ่เขาฉลาด!! รู้ว่าควรจะเลือกเก็บใครไว้ และเลือกเขี่ยใครทิ้ง!!”
“อย่ามั่นใจไปหน่อยเลย..นังจีมันมีแต่ข่าวมั่ว ผู้ใหญ่ไม่ตาต่ำเลือกมันเป็นนางเอกหรอก”
“บังเอิ๊ญญญญญที่ฉันมาที่นี่ .. เพราะผู้ใหญ่เลือกจี” สุกี้เอ่ยเน้น
“ห๊ะ”
“นี่แหละ...คนเนรคุณ...ไม่มีวันเจริญ!”
“ไม่จริงงงง!!!” พิมแทบคลั่ง
สุกี้หัวเราะเยาะแล้วเดินเชิดหน้าออกไป พิมโกรธ คว้ากระเช้าผลไม้จากลูกน้ำจะปาทิ้ง !!
ลูกน้ำรีบห้ามพิม “น้องพิมอย่า!!! มันอาจมีเรื่องพลิกล็อกก็ได้..ถ้าจีเป็นนางเอกค่ายคุณพัฒนะ ก็ต้องเจอกับคุณเปี๊ยก!! แล้วนังจีมีปัญหากับคุณเปี๊ยก..จำไม่ได้เหรอคะ ?”