บทละครโทรทัศน์ คลื่นชีวิต ตอนที่ 9 หน้า 4
แล้วก็เหมือนกับสายหลุดไป จีราวัจน์ลองกดโทรใหม่ ทันใดที่หน้าจอมีข้อความส่งเข้ามาขึ้นหมายเลขเป็นเบอร์ทนายคนนั้น จีราวัจน์รีบอ่านข้อความ
“ขอโทษนะครับ พอดีผมติดประชุมอยู่ คุณจะสะดวกไหม ถ้าผมจะนัดปรึกษาเรื่องคดีกับคุณหลังจากนี้”
สาธิตที่พิมพ์ข้อความเสร็จแล้ว ลุ้นรอข้อความตอบของจีราวัจน์ สักพักก็มีเสียงข้อความเข้าตอบกลับมา
“ได้ค่ะ”
สาธิตโล่งใจที่เป็นไปตามแผน จึงพิมพ์ ข้อความตอบกลับไป “งั้นรบกวนให้คุณมาพบผมที่ W District ตอน 6 โมงเย็นนะครับ”
จีราวัจน์หนักใจ มองดูนาฬิกา “W District...เหรอ จะไปทันมั้ยเนี่ย” แล้วตัดสินใจพิมพ์ข้อความตอบ “ขอโทษนะคะ คุณจะเลื่อนเวลานัดไปอีกหน่อยได้มั้ย ฉันอาจจะไปไม่ทัน”
“ไม่เป็นไรครับ คุณค่อยๆ มา ผมจะรอ”
จีราวัจน์โล่งอก เมื่อได้อ่านข้อความของสาธิตที่ตอบกลับมา
ดารากาอึ้ง “จะไป..W District...ตอนเนี้ยนะ ไกลก็ไกล รถก็ติด กว่าจะถึงมันจะกี่โมงกันล่ะ”
“ไม่เป็นไร อีกฝ่ายเค้าบอกว่ารอได้ จีไปล่ะนะ”
“เดี๋ยวสิจี!! นี่ตกลงจะไม่บอกจริงๆ เหรอว่าไปไหน แล้วไปกับใคร”
จีราวัจน์รีบออกไปเลย ดารากาสงสัยนิดๆ ว่าจีราวัจน์ออกไปไหน
ย่านพลุกพล่านของเมือง รถติดแทบไม่ขยับ จีราวัจน์เคาะนิ้วกับคอนโซลอย่างร้อนใจ รถค่อยๆ ขยับทีละเมตรๆ สายตาจีราวัจน์คอยมองดูเวลาอย่างกังวล “คุณทนาย รอฉันหน่อยนะ!”
สักพักมีเสียงข้อความเข้า จีราวัจน์รีบกดอ่าน
“คุณถึงไหนแล้วครับ”
จีราวัจน์หนักใจที่จะบอก แต่ก็ต้องบอก“อยู่ถนนสาทรค่ะ รถติดมาก ฉันขอโทษด้วยนะคะ”
มีข้อความเข้ามาอีก “ผมต้องขอโทษคุณมากกว่า พอดีมีเรื่องด่วนต้องรีบไปทำ คุณจะมาถึงในอีก 30 นาทีได้มั้ย?”
“ห๊ะ?” จีราวัจน์ตกใจมองท้องถนนที่รถติดอย่างหนัก คิดในใจว่า มันจะเป็นไปได้ยังไง!!
จีราวัจน์สวมหมวกกันน็อก พันใบหน้าด้วยผ้าพันคออำพรางหน้าตา
มอเตอร์ไซค์วินมองๆ รู้สึกคุ้นๆ “แม่พี่ชอบน้องมากเลย ขอลายเซ็นได้รึเปล่า”
จีราวัจน์เห็นคนมอง ทำสัญญาณให้พี่วินเบาเสียง “ได้พี่! เดี๋ยวจีเซ็นให้ แต่พี่รีบไปส่งจีให้เร็วที่สุดเลยนะ ได้รึเปล่า”