บทละครโทรทัศน์ ลิขิตริษยา ตอนที่ 3
ซ่อนกลิ่นพยายามดิ้นรนให้หลุดพ้นจากการปลุกปล้ำของพร ยิ่งซ่อนกลิ่นดิ้นพรยิ่งกอดรัดแน่นมากขึ้น พรดันซ่อนกลิ่นให้ล้มลงนอนแล้วโถมตัวลงไปจับมือซ่อนกลิ่นไว้ทั้งสองข้าง ซ่อนกลิ่นตัดสินใจกัดแขนพรอย่างเต็มแรง
“โอ๊ยยยยย!”
ซ่อนกลิ่นอาศัยจังหวะเผลอเข่าเข้าที่ท้องพรแล้วถีบพรกระเด็น ซ่อนกลิ่นรีบวิ่งไปหยิบเชิงเทียนเป็นอาวุธ “กูจะฆ่ามึงไอ้ชาติชั่ว!”
พรรีบลุกพรวดหนีไปอีกมุมของห้องทันที “ใช่สิตอนนี้ข้ามันก็คนชั่ว แต่เอ็งจำไว้เลยนะอีซ่อนกลิ่น ข้าไม่มีวันยอมให้เอ็งเป็นเมียคนอื่นหรอก” พูดจบพรก็เดินไปมุมหนึ่งแล้วหยิบเสื้อซ่อนกลิ่นที่เหมือนโดนไฟไหม้ออกมา พอซ่อนกลิ่นเห็นก็ตกใจมาก “เอ็งคงคิดว่าไฟมันไหม้จนไม่เหลืออะไรใช่ไหม” พรยิ้ม “และตอนนี้ข้าก็ได้ผมของเอ็งด้วย” พรยิ้มแล้วชูมือข้างที่กำผมของซ่อนกลิ่นติดเอาไว้ด้วย
“นี่เอ็งกล้าทำเสน่ห์ใส่ข้าเหรอ”
“ในเมื่อความรักของข้ามันไม่ชนะใจเอ็ง ข้าก็จะทำเหมือนที่เอ็งจะทำกับคนที่เอ็งอยากได้ และเอ็งจะต้องเป็นเมียทาสของข้าไปจนตาย” พรยิ้มร้ายแล้วเดินไปที่หน้าโต๊ะพิธีหยิบตุ๊กตามาหนึ่งตัวเอาเส้นผมพันแล้วห่อด้วยเสื้อของซ่อนกลิ่น
ซ่อนกลิ่นเริ่มกลัวหน้าซีดยิ่งเห็นพรลงนั่งหลับตาเริ่มสวด คิดหนักมองเชิงเทียนในมือสลับกับมองพร “ฉันยอมแล้ว”
พรชะงักหยุดสวดหันมามองด้วยความดีใจ ซ่อนกลิ่นรีบยิ้มให้ทันทีพร้อมทั้งโยนเชิงเทียนไปอีกทาง พรรีบลุกมาหาซ่อนกลิ่นพร้อมกับกอดไว้ “นี่เอ็งพูดจริงเหรอ”
ซ่อนกลิ่นแกล้งทำใสซื่อกลัวๆ “จริงสิ ก็ฉันมันไม่ดีด่าว่าพี่ไว้มาก เลยกลัวว่าพี่จะไม่แค่ทำเสน่ห์ เกิดพี่ทำของใส่ฉันให้ฉันตายไปจะทำยังไง”
พรหัวเราะ “คนอย่างเอ็งกลัวเป็นกับเขาเหมือนกันหรือ” พรดึงซ่อนกลิ่นเดินเข้าห้องนอนไป
เวลาผ่านไป ซ่อนกลิ่นนอนอยู่ในอ้อมกอดของพร
“รู้ไหมซ่อนกลิ่น พี่มีความสุขมาก”
“ตอนนี้พี่ก็ได้สิ่งที่ต้องการแล้ว พี่ก็ต้องช่วยฉันบ้างนะ”
พรได้ยินก็ลุกพรวดขึ้นทันทีมองซ่อนกลิ่นอย่างไม่พอใจ พรโกรธ “เอ็งเป็นเมียพี่แล้วนะ”
ซ่อนกลิ่นรีบลุกขึ้นนั่งซบไหล่ประจบพรทันที “เพราะฉันเป็นเมียพี่ไงเราถึงต้องช่วยกันทำให้คุณหลวงหลงใหลฉัน แล้วเราจะมั่งมีไปด้วยกัน”
“ฮึ...นี่เอ็งคิดว่าข้าโง่ไม่รู้ทันเหรอว่าเอ็งกำลังหลอกใช้ข้า”
ซ่อนกลิ่นจับหน้าพรให้มองหน้าตัวเอง “พี่พร ตอนนี้ฉันเป็นเมียพี่ฉันจะโง่คิดคดให้พี่ทำของฆ่าฉันเหรอ ฉันก็กลัวตายนะ” พรยิ้มอย่างพอใจที่ซ่อนกลิ่นกลัวเค้า “แต่พี่พรลองคิดดูนะ ลำพังแค่พี่จะเอาเงินทองที่ไหนมาเลี้ยงดูฉัน เราสองคนเกิดมาก็จนแล้วเราจะจนกันทั้งชีวิตเหรอพี่พร”
พรได้ยินด็เครียดคิดหนัก “พี่ไม่อยากให้ชายอื่นมากอดเอ็ง”