บทละครโทรทัศน์ ลิขิตริษยา ตอนที่ 3 หน้า 3
กรองแก้วเดินจะเข้าบ้าน เห็นเจิมยืนรออยู่ “เจิม ให้คนเอาขนมและนำไปรับแขกด้วยนะ ถ้าถึงเย็นค่ำก็จัดอาหารให้เลย”
เจิมงง “คุณกรองแก้วให้คุณนพอยู่ทำไมเจ้าคะ”
“ก็พ่อนพจะช่วยฉันกันแม่ซ่อนกลิ่นให้ห่างจากคุณหลวง ทำไมจะไม่ให้อยู่ล่ะ”
เจิมยิ่งงงมากขึ้น “ดิฉันไม่เข้าใจเจ้าค่ะ ก็สองคนนั่นเป็นเพื่อนกันนี่เจ้าคะ จะมากันได้อย่างไร”
“พ่อนพน่ะดูง่ายจะตายไป ฉันเห็นวันแรกก็รู้แล้วว่าน่าจะมีใจให้แม่ซ่อนกลิ่น ยิ่งคุยกันวันนี้ฉันก็ยิ่งมั่นใจ แต่พ่อนพคงไม่กล้า ถ้าไม่มีใครช่วย”
เจิมยิ้ม “คุณกรองแก้วก็เลยจะช่วย”
กรองแก้วยิ้มพยักหน้ารับ เจิมก็ยิ้มเห็นดีด้วย “ก็ในเมื่อไล่ยังไงมันก็ไม่ไป ก็ต้องหาคนมาดึงนังตุ๊กแกนี่ออกจากคุณหลวง”
นพนั่งตบยุงรอ คอยชะเง้อมองไปที่ประตูบ้านรอซ่อนกลิ่น จนเห็นว่าประตูเปิด ซ่อนกลิ่นเดินเข้ามา นพยิ้มดีใจ
ซ่อนกลิ่นเปิดประตูบ้านเข้ามา ในมือถือห่อของจากพร ซ่อนกลิ่นปิดประตูแล้วดูห่อของในมือแล้วมองไปที่บ้านหลวงเดช เห็นความใหญ่โตโอฬารของบ้านยามพลบค่ำ ก็อมยิ้มด้วยความหวังเต็มที่ แล้วรีบเก็บห่อเข้าเอวเอาชายเสื้อคลุมไว้อย่างมิดชิด
ซ่อนกลิ่นเดินเข้าบ้านมา นพรีบเดินมาหา “ซ่อนกลิ่น”
ซ่อนกลิ่นรีบทำตัวให้ปกติที่สุด “อ้าว นพ...มาหาคุณหลวงหรือ”
“ข้ามาหาเอ็งต่างหาก”
“มีเรื่องอะไร” ซ่อนกลิ่นถามน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจ
แต่นพกลับขำ “ซ่อนกลิ่น ข้าเป็นเพื่อนเอ็ง มาหาเอ็งไม่ได้หรือ”
“ถ้าเอ็งไม่มีธุระอะไรก็ไว้วันหน้าค่อยมาใหม่นะ”
ซ่อนกลิ่นจะเดินไปแต่นพมาขวางไว้ “ซ่อนกลิ่น ข้ามารอเอ็งตั้งแต่บ่าย ใจคอเอ็งจะไม่คุยกับข้าหน่อยหรือ” ซ่อนกลิ่นรำคาญ “นี่มันมืดค่ำเอ็งก็รู้ ข้าเกรงใจคุณหลวง”
“คนในบ้านบอกว่าคุณหลวงกับคุณโฉมไม่อยู่ แล้วคุณกรองแก้วก็อนุญาตให้ข้าพบเอ็งได้ข้าถึงได้รอจนป่านนี้”
“แต่ข้าไม่อยากคุย ยังไงนี่ก็บ้านคุณหลวง ทำอะไรเอ็งต้องนึกถึงคุณหลวงเจ้านายเอ็งกับข้าด้วย” ซ่อนกลิ่นบ่ายเบี่ยง
นพงง “แต่ข้าไม่ได้ทำอะไรเสียหายต่อเอ็งนี่”
ซ่อนกลิ่นโมโห “โอ๊ย...เอ็งนี่มันพูดไม่รู้ความ บอกให้กลับก็กลับเถอะ ข้าเหนื่อยอยากจะนอนแล้ว” ซ่อนกลิ่นผลักนพออกแล้วเดินหนีไป
นพมองตามแล้วถอนใจด้วยความเหนื่อยใจ
กรองแก้วกับเจิมยืนมองที่หน้าต่างแล้วหันกลับมาคุยกันด้วยความเซ็ง
“ท่าทางแม่ซ่อนกลิ่นคงไม่เล่นด้วยกับคุณนพนะเจ้าคะ”
“พ่อนพก็อ่อนแอจนนังซ่อนกลิ่นมันไม่กลัวเกรง”
“ลงอีแบบนี้เราจะทำอะไรแม่ซ่อนกลิ่นได้เจ้าคะ”