บทละครโทรทัศน์ ลิขิตริษยา ตอนที่ 6
ร่างของกรองแก้วที่มีเลือดอยู่เต็มขา ถูกอุ้มขึ้นมาบนเรือนเพื่อพาไปห้องนอน
โฉมฉายวิ่งตามมาด้วยหัวใจที่แสนห่วง “พวง ! อุ่น ! ไปบอกนายผลให้รีบรับหมอมาเร็ว !!”
“เจ้าค่ะคุณโฉม” พวง อุ่น รีบวิ่งออกไป
เจิมกับพิศช่วยกันอุ้มกรองแก้วเข้าห้องนอน กรองแก้วกุมผ้าถุงตัวเองที่เต็มไปด้วยเลือด ทำเหมือนว่าจะสามารถรักษาชีวิตลูกน้อยไว้ได้ “ลูก ….. อย่าเพิ่งจากแม่ไป ! อยู่กับแม่ก่อน”
ซ่อนกลิ่นยืนมองสภาพกรองแก้วด้วยความสะใจ ธูปยืนข้างหลังซ่อนกลิ่น
หมอกำลังตรวจกรองแก้ว ซึ่งตอนนี้กรองแก้วเปลี่ยนผ้านุ่งผืนใหม่แล้ว ผ้านุ่งผืนเก่าที่เปื้อนเลือดถูกห่อวางไว้ที่พื้นปลายเตียง โฉยฉาย พิศ เจิมต่างมองหมอ เพื่อรอฟังผลการตรวจ
กรองแก้วถามขึ้นอย่างมีความหวัง “ลูกยังอยู่ใช่ไหมหมอ ..ลูกยังอยู่กับฉันใช่ไหม !!”
“กระผมเสียใจด้วยครับคุณกรองแก้ว”
กรองแก้วไม่อยากฟังคำหมอ “ไม่ !! …ไม่จริงนะหมอ …”
“เด็กเสียชีวิตแล้วครับ”
กรองแก้วแทบขาดใจ “ไม่ !!!!!”
โฉมฉายเข้ามากอดกรองแก้ว เจิมกอดที่ขาของกรองแก้วด้วยความรู้สึกสงสารและเสียใจ “ทำใจดีๆไว้นะคะคุณกรองแก้วของเจิม คุณกรองแก้วยังสาวยังแส้ เดี๋ยวคุณหนูก็มาเกิดกับคุณกรองแก้วอีก ..เชื่อเจิมนะเจ้าคะ”
กรองแก้วร้องไห้ มือกอดท้องตัวเองเหมือนพยายามกอดรั้งลูกไว้
โฉมฉายบอกกับหมอ “ฉันไม่เข้าใจเลยค่ะหมอ กรองแก้วก็ร่างกายแข็งแรงดี ไม่ได้ล้ม ไม่ได้กระแทกอะไรเลย ทำไมถึงเป็นอย่างนี้”
“จากอาการ ..มันไม่ได้เกี่ยวกับการโดนกระแทกหรอกครับคุณโฉมฉาย”
“หมายความว่ายังไงคะ ?” โฉมฉายถามด้วยความสงสัย
ซ่อนกลิ่นแอบฟังอยู่หน้าห้อง โดยมีธูปนั่งยองๆ อยู่ข้างๆ และเอาหูแนบประตูแอบฟังด้วย
“อาการของคุณกรองแก้วเหมือนกินยาขับลูก”
”อะไรนะคะ” โฉมฉายตกใจ
“ก่อนหน้านี้ ..คุณกรองแก้วได้กินยาสมุนไพรอะไรไหมครับ ..ขอกระผมตรวจดูหน่อย”
ธูปได้ยินก็มีอาการตกใจ รีบพูดกับซ่อนกลิ่น “บรรลัยแล้วเจ้าค่ะคุณซ่อนกลิ่น”