บทละครโทรทัศน์ ลิขิตริษยา ตอนที่ 6 หน้า 2
“อะไร !!!” ซ่อนกลิ่นรำคาญ
“ตอนนี้มีแต่ยาขับอยู่ในหม้อ ส่วนยาบำรุงอิฉันเททิ้งไปแล้ว ถ้านังเจิมเอา หม้อยาให้หมอ พวกมันก็รู้สิเจ้าค่ะว่าในหม้อเป็นยาขับลูก !!”
ซ่อนกลิ่นได้ยินถึงกับชะงัก
โฉมฉายเดินพุ่งเข้ามาในห้องครัว พร้อมกับกวาดตามองหาหม้อยาที่เจิมต้มให้กรองแก้วดื่ม โดยมีเจิมเดินตามหลังมา “เจิม ! ไหนหม้อยาที่แกต้มให้กรองแก้วกิน”
เจิมรีบไปยกหม้อยาบนเตามาให้โฉมฉายดู “นี่เจ้าค่ะ หม้อยาที่หลวงพ่อท่านให้ต้มให้คุณกรองแก้ว”
โฉมฉายมองหม้อยา
เจิมยกหม้อยาให้หมอ หมอลองดมหม้อยาดู โฉมฉายมองหมออย่างใจจดใจจ่อ
“ไม่ใช่ครับคุณโฉมฉาย นี่เป็นยาสมุนไพรบำรุงร่างกาย ไม่ใช่ยาขับลูก”
“อิฉันก็คิดอยู่ว่าหลวงพ่อไม่มีทางจะให้ยาขับลูกให้กรองแก้ว”
“แต่ผมมั่นใจว่าอาการของคุณกรองแก้วเกิดจากการกินยาขับลูก คุณกรองแก้วกินยาอื่นอีกไหมครับ”
โฉมฉายหันไปถามกับเจิม “มีไหมเจิม ?”
“ไม่มีค่ะ คุณกรองแก้วกินแค่ยาหม้อนี้หม้อเดียว”
“แล้วยาขับลูกมาจากไหน ?!” โฉมฉายคิดๆ ว่าเป็นไปได้ยังไง
เจิมคิดๆ แล้วคิดถึงตอนที่ได้ยินเสียงคนตะโกนว่ากรองแก้วล้ม เจิมรีบบอกโฉมฉาย “คุณโฉมคะ !!! …หรือว่ามีคนสลับหม้อยา ?!!!”
โฉมฉายมองเจิม
ซ่อนกลิ่นที่มือเลอะดินเดินคุยมากับธูปที่ถือเสียมมาด้วย “ดีนะ ..ที่ข้าต้มยาบำรุงสำรอง เอาไปใส่หม้อยานั้นไว้ ไม่อย่างนั้นต้องซวยกันแน่”
“บ่าวขอโทษนะเจ้าคะ บ่าวคิดแค่ว่าเอายาเดิมเททิ้ง แล้วเอายาใหม่ใส่ให้คุณกรองแก้วกินก็จบแล้ว”
ซ่อนกลิ่นเอานิ้มชี้จิ้มหน้าผากธูปอย่างแรง “สมองเอ็งมีเท่านี้ไง ถึงได้เป็นแค่ขี้ข้า คนอย่างอีโฉมฉายมันฉลาดเป็นกลด ประมาทมันไม่ได้หรอก ..เอ็งรีบเอาดินกลบฝังหม้อยาเลย ก่อนที่จะมีคนมาเห็น”
ทันใดนั้นได้ยินเสียงนพดังมาจากข้างหลัง “นั่นซ่อนกลิ่นใช่ไหม ?”
ธูปตกใจ หันไปมองซ่อนกลิ่นด้วยสีหน้าเครียด นพถือตะเกียงเดินเข้ามาหาซ่อนกลิ่น
ซ่อนกลิ่นหันไปพูดทักทายนพ “ใช่ ! ข้าเองนพ” นพมองไปทางธูป แต่ซ่อนกลิ่นขยับตัวบังไม่ให้นพมองธูป “มืดค่ำแล้ว เอ็งจะไปไหนรึ ?”