รีเซต

บทละครโทรทัศน์ ลิขิตริษยา ตอนที่ 6 หน้า 3

บทละครโทรทัศน์ ลิขิตริษยา ตอนที่ 6 หน้า 3
oey_tvs
6 เมษายน 2565 ( 10:06 )
136.9K
ลิขิตริษยา ตอนที่ 6
24 หน้า

“พอดีเจ้านายของข้าไม่สบาย ข้าอาสาตามหมอที่บ้าน แต่คนที่บ้านหมอ บอกว่าหมอมาบ้านคุณหลวงเดช ข้าเลยมาตาม ว่าแต่เอ็งเถอะ” นพมองไปทางธูป “เอ็งมาทำอะไรตอนนี้” นพมองที่มือซ่อนกลิ่น “แล้วนั่นมือเอ็งเปื้อนอะไรมา”

ซ่อนกลิ่นรีบปัดดินที่มือออกทันที “เอ็งอย่ารู้เลย”

นพมองซ่อนกลิ่นอย่างสงสัย “มีอะไรรึเปล่า ทำไมถึงบอกไม่ได้”

“ก็มันเป็นเรื่องที่ฉันไม่อยากบอกไง”

“หรือว่าเอ็งทำอะไรไม่ดี” นพจะเดินไปทางธูป

ซ่อนกลิ่นรีบคว้ามือนพมากุมไว้ “เชื่อใจข้าสินพ”

นพชะงักทันที รู้สึกดีใจกับสัมผัสที่ซ่อนกลิ่นหยิบยื่นให้ “แล้วทำไมถึงบอกไม่ได้ว่ามาทำอะไรที่นี่” นพถามคาดคั้น

“ไว้พร้อมเมื่อไหร่ข้าจะบอกเอ็งเอง” ซ่อนกลิ่นดึงแขนนพมากอดแกล้งออเซาะ

นพเคลิ้มไปกับเสน่ห์ของซ่อนกลิ่นแต่พอได้สติก็ดึงมือซ่อนกลิ่นออก “เอ็งอย่าทำเช่นนี้ มันจะดูไม่งาม อย่าลืมว่าเอ็งไม่ใช่ซ่อนกลิ่นคนเดิม เอ็งมีผัวแล้วนะ”

ซ่อนกลิ่นสะอึก แกล้งทำเป็นหงุดหงิดกลบเกลื่อน “งั้นเอ็ง รีบกลับไปบ้านเจ้านายเอ็งเถอะ เดี๋ยวข้าบอกหมอให้ว่าเจ้านายเอ็งป่วย”

“แต่ว่า …”

“เชื่อข้า ..พักนี้คุณหลวงดูหวงๆ ข้ามากอยู่ ขืนคุณหลวงเห็นข้าเดินขึ้นเรือนกับเอ็ง ข้ามิโดนคุณหลวงระแวงเรอะ” นพชะงัก ซ่อนกลิ่นรีบหันไปพูดกับธูป “นังธูป ! เสร็จรึยัง”

ธูปรีบถือจอบ วิ่งมาหาซ่อนกลิ่น “เสร็จแล้วเจ้าค่ะ”

“เสร็จแล้ว ก็รีบไปสิ ไปก่อนนะ” ซ่อนกลิ่นและธูปรีบเดินออกไป

นพมองตามซ่อนกลิ่น แล้วมองไปทางหลุมที่ธูปเพิ่มกลบฝังเสร็จ

 

ซ่อนกลิ่นเดินขึ้นเรือนมา โดยมีธูปเดินตาม

“คุณซ่อนกลิ่นคิดว่าคุณนพจะเชื่อที่คุณบอกไหมเจ้าค่ะ”

“พูดแบบนี้ แปลว่าแกไม่เห็นสายตาเวลาที่ไอ้นพมองฉันล่ะสิ ไอ้นพมันชอบฉันสุดหัวใจมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ฉันจะพูดอะไรกับมันก็ได้ ต่อให้ฉันบอกว่าฉันไปยืนสอยดาวสอยเดือนกลางทุ่ง มันก็เชื่อ”

ทันใดนั้น กรองแก้วพุ่งเข้ามาจิกผมซ่อนกลิ่น โฉมฉาย เจิม พิศ รีบวิ่งตามเข้ามาห้าม หมอเดินตามมามองเหตุการณ์อย่างตกใจอึ้ง “ฉันรู้ว่าเป็นฝีมือแก !!! แกฆ่าลูกฉัน !! นังสารเลว !!” กรองแก้วตบหน้าซ่อนกลิ่นเต็มๆ ซ่อนกลิ่นเซล้มลง กรองแก้วจะเข้าไปตบซ่อนกลิ่นซ้ำ แต่โฉมฉาย พิศ เจิมรีบเข้าไปดึงตัวกรองแก้วไว้

“กรองแก้วอย่า !! น้องกำลังเจ็บอยู่ ! พี่ขอร้อง !” โฉมฉายร้องห้าม

“ปล่อยน้อง !! มันฆ่าลูกน้อง !! น้องจะฆ่ามัน !!” กรองแก้วโวยวายเหมือนคนบ้า

“อะไรกัน ! ฉันฆ่าใครที่ไหน !! อย่าใส่ร้ายฉันนะ !!” ซ่อนกลิ่นทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น


24 หน้า