บทละครโทรทัศน์ ลิขิตริษยา ตอนที่ 8 หน้า 4
โฉมฉายดึงเจิมเข้ามาในห้อง เจิมยังไม่หายโมโห ผมเผ้ารุงรังเพราะตบกับซ่อนกลิ่นมา
“ทำไมไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจเสียบ้างนะเจิม” โฉมฉายตำหนิ
“ก็ดูมันพูดกับคุณโฉมสิเจ้าคะ ใครจะไปทนฟังได้”
“แต่เจิมรู้ไหมว่าจะเกิดอะไรตามมา ซ่อนกลิ่นเป็นคนจองเวร จะต้องทำร้ายเจิมเป็นแน่”
“บ่าวไม่กลัวมันหรอกเจ้าค่ะ บ่าวมันตัวคนเดียว ตายไปก็ไม่เสียดาย แต่ถ้าวันนี้ไม่ได้ตบมัน บ่าวคงเสียดายชีวิตเจ้าค่ะ”
ซ่อนกลิ่นตะโกนเรียกธูป “อีธูป อยู่ไหนห๊ะอีธูป”
ธูปรีบกุลีกุจอวิ่งเข้ามารับคำสั่ง “มาแล้วเจ้าค่ะ” ธูปคุกเข่าตรงหน้าซ่อนกลิ่น
ซ่อนกลิ่นผลักหัวธูปจนล้ม “ฮึ้ยยยย เอ็งไปอยู่ไหนมาห๊ะ”
“บ่าวกินข้าวอยู่ในครัวเจ้าค่ะ”
“เออ อีเห็นแก่กิน ข้าจะโดนอีเจิมมันฆ่าเอาอยู่แล้ว ทำไมไม่มาช่วย”
ธูปได้ยินก็ตกใจมาก “อีเจิมมันจะฆ่าคุณซ่อนกลิ่นรึเจ้าคะ”
“ยัง แต่มันกล้าตบข้า”
“อีนี่เอาไว้ไม่ได้นะเจ้าคะ”
“เออ ข้าไม่เอามันไว้แน่ แต่ข้าขอจัดการนายมันก่อน” ซ่อนกลิ่นออกคำสั่งกับธูป “เอ็งไปตามไอ้ทองมาเจอข้าเดี๋ยวนี้”
ธูปชะงักสนใจขึ้นมาทันที “คุณซ่อนกลิ่นจะให้ไอ้ทองมันทำอะไรรึเจ้าคะ”
ซ่อนกลิ่นสีหน้าเหี้ยมเกรียม
ทองและเหมกำลังเชียร์ไก่ชนกันอยู่ โดยมีชาวบ้านร่วมลุ้นไปด้วย
ธูปเดินเข้ามาด้านหลังแล้วร้องเรียก “ไอ้ทอง” ทองไม่สนใจยังคงเชียร์ไก่อยู่ ธูปเรียกเสียงดังขึ้น “ไอ้ทอง!!!”
ทองชะงักหันมาเห็นธูปก็แปลกใจ “อะไรรึ”
“คุณซ่อนกลิ่นให้หา”
“วันนี้ข้าไม่ว่าง ไม่เห็นรึว่าข้าทำอะไรอยู่”
“เห็น แต่เอ็งไม่ยากได้เงินคุณซ่อนกลิ่นรึ”
ทองชะงักทันที “นายเอ็งจะให้ข้าทำอะไร”
ธูปเข้าไปกระซิบข้างหูทอง ทองออกอาการคาดไม่ถึง ขณะที่เหมหันมาสนใจ
โฉมฉายอุ้มบวรยศเดินเข้ามาในเรือน
ซ่อนกลิ่นเดินเข้ามาหาโฉมฉาย “อ่อ คุณโฉมอยู่นี่เอง”
โฉมฉายชะงักหันมาทางซ่อนกลิ่นรู้สึกไม่ไว้ใจ “เจอคุณซ่อนกลิ่นก็ดี ฉันอยากจะขอโทษแทนเจิมเรื่องเมื่อเช้า”
ซ่อนกลิ่นทำเป็นยิ้มหน้าซื่อตาใส “โอ๊ยย ช่างเถอะค่ะคุณโฉม ฉันไม่ถือสาหาความพวกบ่าวไพร่ในเรือนหรอกเจ้าค่ะ คุ้มดีคุ้มร้ายอย่างไร ก็ต้องพึ่งพาอาศัยกันอยู่ดี”
โฉมฉายยิ้มรับสบายใจขึ้น “ฉันขอบใจแทนเจิมด้วยนะ ที่ซ่อนกลิ่นไม่โกรธเคืองกัน ไว้ฉันจะให้เจิมมาขอโทษซ่อนกลิ่น”