บทละครโทรทัศน์ ลิขิตริษยา ตอนที่ 7 หน้า 3
“แต่ก็จริงนะ ถ้าวิญญาณคุณกรองแก้วมาได้ยินเข้าคงเสียใจ”
จันจูงมืออรรถกรวัย 2 ขวบเข้ามา คุณหญิงมณีรีบลุกไปหาลูกชายทันที “ยังไม่นอนอีกหรือลูก”
จันตอบแทน “ยังเจ้าค่ะ ถามหาคุณหญิงกับท่านพระยาตลอด”
“ป่ะ ประเดี๋ยวแม่ไปส่งที่ห้องนอนนะลูก” คุณหญิงมณีอุ้มอรรถกรเดินขึ้นบันไดไป
พระยาราชรักษ์มองตามยิ้มๆ เอ็นดู
ที่กระท่อม พรหันมาคุยกับซ่อนกลิ่นอย่างไม่แน่ใจ “เอ็งแน่ใจรึว่านังนั่นมันได้ยินที่เอ็งพูด เพราะของที่พี่จะให้ มันทำให้คนเป็นบ้าได้เลยนะ”
“ก็ดีสิพี่ มันเป็นบ้า คุณหลวงจะได้เลิกรักมัน”
“ลำพังทุกวันนี้ไอ้คุณหลวงมันก็หลงเอ็งจะแย่ไม่ใช่รึ ยิ่งอีเมียรองมันตาย ของที่มันทำก็สู้เอ็งไม่ได้อีกแล้วเมื่อเทียบกับของที่ข้าทำให้มันกิน มีแต่ข้านี่แหละที่เอ็งไม่สนใจไยดี” พรต่อว่า
ซ่อนกลิ่นรีบเข้ามาออเซาะพร “โธ่พี่ ที่ฉันทำก็ทำเพื่อเรานี่แหละ ตกลงพี่จะให้ของดีกับฉันไหม”
พรพยักหน้ารับแล้วเปิดโถใบหนึ่งออกมา พลันหยิบห่อยายื่นให้ซ่อนกลิ่น “ยาสั่งทำให้ความจำเลอะเลือน ถ้ากินมากอาจจะกลายเป็นบ้าไปเลย”
ซ่อนกลิ่นรีบรับมาทันที “พี่พรนี่หาของดีๆ แบบนี้มาได้เสมอเลยนะ”
“ข้ามีพรรคพวกเป็นหมอสมุนไพร บางทีมันก็มาขอให้ข้าทำเสน่ห์ให้เหมือนกัน”
“ดีแล้วพี่ คนแบบนี้คบหาไว้เถอะ ฉันไปก่อนนะ”
ซ่อนกลิ่นจะไป แต่พรรีบดึงแขนไว้ “เอ็งยังไปไม่ได้ พรุ่งนี้ข้าจะกลับบ้านแล้ว เอ็งต้องอยู่เป็นเพื่อนข้า”
ซ่อนกลิ่นหน้าเจื่อนๆ “แต่...”
“ถ้าเช่นนั้นก็เอายาข้าคืนมา เลือกมาว่าอยากได้ยาหรือไม่ จะเอาไม่เอา”
ซ่อนกลิ่นหน้าเสียไปเลย
หลวงเดชรีบเดินเข้ามาในเรือน ขณะที่เจิมยืนถือขันน้ำกับกิ่งต้นทับทิมรออยู่
“ซ่อนกลิ่น พี่กลับมาแล้ว” หลวงเดชร้องเรียกหาแต่ซ่อนกลิ่น เดินผ่านเจิมไปเลย
เจิมงง “คุณหลวงท่านไม่ล้างหน้าก่อนหรือเจ้าคะ”
โฉมฉายทำสีหน้าเอือมระอา “ช่างเถอะ คุณหลวงคงมีเรื่องอยากคุยกับซ่อนกลิ่นกระมัง”
“คิดถึงกันใจจะขาดเสียไม่ว่า” เจิมเบ้หน้าไม่พอใจ
โฉมฉายวักน้ำในขันมาลูบหน้า ก่อนจะผละให้พิศทำบ้าง
หลวงเดชเปิดประตูห้องนอนซ่อนกลิ่นเข้ามาด้วยสีหน้าดีใจ “ซ่อนกลิ่น” แต่แล้วในห้องกลับว่างเปล่า ทำเอาหลวงเดชไม่พอใจ