บทละครโทรทัศน์ ลิขิตริษยา ตอนที่ 13
หลวงเดชโอบโฉมฉายเข้ามาในเรือน ขณะที่พระยาราชรักษ์และคุณหญิงมณีเดินตามเข้ามา โฉมฉายกวาดสายตามองรอบๆ อย่างสนใจ
“จำได้ไหมคุณโฉม นี่เรือนของเราไงจ๊ะ”
โฉมฉายเอามือสัมผัสสิ่งของต่างๆ ในเรือนอย่างครุ่นคิด “จำได้ลางๆ ค่ะ”
คุณหญิงมณีรีบหันไปบอกหลวงเดช “ตาต้นบอกว่า ความทรงจำคุณโฉมอาจจะยังกลับมาไม่ครบ แต่สิ่งแรกที่คุณโฉมนึกถึงคือ ลูกและคุณหลวงค่ะ”
โฉมฉายหันไปทางหลวงเดชทันที “ลูกของเรา บวรยศ...จริงหรือคะคุณพี่”
หลวงเดชพยักหน้าเศร้าๆ “ลูกจากไปพร้อมกับวันที่คุณโฉมหายตัวไป จนถึงวันนี้พี่ก็ยังไม่พบศพของลูกเลย” โฉมฉายน้ำตาไหลพรากด้วยความเสียใจ หลวงเดชเข้ามากอดโฉมฉายปลอบใจ “ลูกไปสบายแล้ว คุณโฉมอย่าเสียใจไปเลยนะ ตอนนี้คุณโฉมกลับมาอยู่บ้านเราแล้ว พี่จะทำทุกอย่างให้คุณโฉมมีความสุขที่สุด”
“ดีแล้วล่ะคุณหลวง คุณโฉมลำบากมานาน คุณหลวงต้องดูแลคุณโฉมให้ดีนะ” พระยาราชรักษ์เอ่ยบอก
“ครับท่านเจ้าคุณ ผมต้องขอบคุณท่านเจ้าคุณกับคุณหญิงอีกครั้งนะครับ ที่พาคุณโฉมกลับมาหาผม”
ด้านหนึ่ง พิศเดินนำพวงเข้ามา โดยที่พวงถือถาดผลไม้เข้ามา พวงเห็นโฉมฉายก็ตกใจทิ้งถาดผลไม้ลงทันที“ว๊ายยย คุณโฉม!!!!!”
พิศเห็นโฉมฉายก็ตื่นเต้นมาก “คุณโฉม!!!!!”
อุ่นกำลังทำกับข้าวอยู่ โดยที่ธูปตากผ้าอยู่ใกล้ๆ
พวงถือถาดผลไม้ที่เละเทะไปหมดวิ่งเข้ามาหน้าตาตื่นเต้นมาก “พี่อุ่นๆ ฉันมีข่าวดีจะบอก”
ธูปรีบหันมาฟังด้วยความสนใจขึ้นมาทันที
“ข่าวดีอะไรของแกฮะ” อุ่นถาม
“ข่าวดีเรื่องเมียคุณหลวงไงพี่”
อุ่นได้ยินก็ชะงัก “คุณพิศน่ะเหรอ”
พวงตื่นเต้น “คุณโฉมต่างหาก”
อุ่นได้ยินก็ดุพวง “อีนี่ พูดจาไม่คิด เดี๋ยวแม่ฟาดด้วยตะหลิวซะหรอก คุณโฉมท่านไปสบายแล้ว ยังจะเอาท่านมาล้อเล่นอีก”
“อ่ะ งั้นพี่ฟังดีๆ นะ” พวงย้ำ “คุณโฉมกลับมาแล้ว” ตรึงงงงง อุ่นและธูปได้ยินก็ตกใจมาก
“ฮะ แกว่าอะไรนะ คุณโฉมกลับมาแล้ว” อุ่นตื่นเต้น
“ใช่แล้วพี่ ท่านเจ้าคุณกับคุณหญิงมณีพาคุณโฉมมาส่ง ตอนนี้อยู่ที่เรือนใหญ่แล้ว” ธูปได้ยินตกใจช็อคไปเลย