บทละครโทรทัศน์ ลิขิตริษยา ตอนที่ 13 หน้า 2
“ข่าวดีจริงๆ ด้วย เดี๋ยวฉันจะต้องไปต้อนรับคุณโฉมซะแล้ว” อุ่นมองถาดผลไม้ “แล้วนั่นทำไมผลไม้มันเละเทะอย่างนั้น เดี๋ยวคุณหลวงท่านก็ว่าเอาหรอก”
“โอ๊ยยย เรื่องแค่นี้ช่างมันเถอะพี่ ตอนนี้คุณหลวงท่านคงไม่สนใจอะไรอีกแล้วนอกจากเมียของท่าน”
ธูปเดินออกไปหัวโขกประตูโป๊ก อุ่นและพวงหันขวับทันที
“นังธูป แกมาแอบฟังพวกฉันคุยกันเหรอฮะ หนอยอีนี่” อุ่นลุกพรวดขึ้นจะเอาเรื่อง ธูปรีบวิ่งออกไปทันที
ธูปวิ่งตาลีตาเหลือกเข้ามาในเรือนเล็กด้วยความตื่นเต้นเข้ามานั่งตรงหน้าซ่อนกลิ่น “คุณซ่อนกลิ่นขา เกิดเรื่องใหญ่แล้วค่า”
ซ่อนกลิ่นที่กำลังนั่งจิบชาอยู่แทบสำลัก ลุกพรวดขึ้นถีบธูปผั้วะ “อีธูป เห็นไหมว่าฉันกำลังทำอะไร ดูซิสำลักหมดเลย”
ธูปเอามือกุมก้นเจ็บ หน้างอ “ดิฉันอุตส่าห์เอาข่าวมาบอก ทำไมต้องถีบกันด้วยล่ะคะ”
ซ่อนกลิ่นชะงัก สีหน้าอ่อนลง “ข่าวอะไรของแกอีกฮะ ถ้าไม่สำคัญนะ โดนถีบอีกแน่”
“คุณโฉมกลับมาแล้วค่ะ”
ซ่อนกลิ่นวางถ้วยชาทันทีสีหน้าตกใจมาก “แกว่าอะไรนะ!!!!!”
เนตรนั่งเครียดอยู่ด้วยความกังวล
บวรยศถือแก้วน้ำมายื่นให้เนตร “ดื่มน้ำหน่อยสิ จะได้สดชื่น”
เนตรรับแก้วน้ำมาจากมือบวรยศ “ป่านนี้แล้วไม่รู้ว่าแม่จะเป็นไงบ้าง ถ้าแม่เป็นไรขึ้นมาฉันจะอยู่ยังไง” เนตรฟุบหน้าร้องไห้ด้วยความเสียใจ
บวรยศโอบเนตรไว้ด้วยความเป็นห่วง “อย่าลืมสิ เธอยังมีฉันอยู่ทั้งคน ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอต้องโดดเดี่ยวนะเนตร”
เนตรหันมามองบวรยศสีหน้าตื้นตันทั้งน้ำตา
เจิมและผลเดินเข้ามาด้วยความตื่นเต้น “คุณตั้มคะคุณตั้ม ได้ข่าวคุณโฉมแล้วค่ะ”
เนตรและบวรยศลุกพรวดขึ้นทันทีด้วยความตื่นเต้น “แม่อยู่ที่ไหนเหรอจ๊ะน้าเจิม”
ผลเดินนำจันเข้ามาด้วย “ฟังจากปากคนนี้ดีกว่าครับ” จันเดินยิ้มร่าเข้ามาหาบวรยศและเนตร
“แม่จัน ตกลงคุณพ่อคุณแม่ตามหาน้าสร้อยเจอหรือยัง” บวรยศรีบถาม
“เจอแล้วค่ะ คุณต้นเป็นคนช่วยคุณโฉมฉายไว้ ตอนนี้ท่านเจ้าคุณกับคุณหญิงพาท่านไปส่งที่บ้านคุณหลวงแล้วค่ะ” เนตรได้ยินก็ตื่นเต้นมาก “แล้วแม่ไม่กลัวเหรอจ๊ะ แม่จำคุณหลวงไม่ได้นี่”
จันยิ้มร่าตื่นเต้นมาก “ใครบอกล่ะคะ คุณโฉมเธอความทรงจำกลับมาแล้วค่ะ เธอจำทุกอย่างได้หมดแล้ว”
เนตรสะอึกหน้าเสียจ๋อยไปเลย