บทละครโทรทัศน์ ลิขิตริษยา ตอนที่ 14 หน้า 3
“ชมสิคะ ว่าคุณซ่อนกลิ่นรู้รักษาตัวรอดเป็นยอดคน” ธูปแอบเบะปาก
“แน่ล่ะ เรื่องอะไรฉันจะไปยอมรับว่ารู้จักกับไอ้ทอง ขืนยอมรับก็ได้โดนเฉดหัวออกจากเรือนกันพอดีสิ”
“แล้วคุณซ่อนกลิ่นหลบหน้าไอ้ทองอย่างนั้น ไม่กลัวว่ามันจะมาหาอีกเหรอคะ”
ซ่อนกลิ่นเดินเข้ามาในห้อง เปิดลิ้นชักในตู้ออกมา เห็นปืนของทองอยู่ในนั้น ซ่อนกลิ่นหยิบปืนขึ้น ยิ้มมุมปากดูเหี้ยมโหด
ที่ศาลาริมน้ำ อรพิลาสนั่งเหม่อพลันครุ่นคิดถึงอรรถกร
พิศเดินเข้ามาอีกด้านหนึ่ง มองอรพิลาสอย่างแสนรัก “หนูอร”
อรพิลาสหันมาเห็นพิศก็ทำหน้าไม่ถูก รู้สึกไม่คุ้นเคย “มีอะไรคะ”
“ดึกแล้วมานั่งทำอะไรตรงนี้ล่ะลูก” พิศเข้ามาลูบหัวอรพิลาสอย่างห่วงใย “ดูซิ เดินตากน้ำค้างมาใช่ไหมเนี่ย ผมชื้นหมดแล้ว เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอกลูก”
อรพิลาสผละจากออก “หนูอรไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณอย่ามายุ่งกับหนูอรเลย”
พิศสะอึกหน้าเจื่อนๆ “แม่แค่เป็นห่วง เห็นหนูอยู่คนเดียวตรงนี้ คิดอะไรอยู่เหรอลูก มีเรื่องไม่สบายใจอะไรคุยกับแม่ได้นะ”
“หนูอรแค่คิดอะไรเรื่อยเปื่อย คุณไปนอนเถอะค่ะ เดี๋ยวหนูอรก็ขึ้นนอนแล้ว”
พิศมองอรพิลาสอย่างน้อยใจ น้ำตาซึมๆ “ทำไมหนูถึงทำเหมือนรังเกียจแม่อย่างนั้นล่ะลูก แม่รักหนูมากนะหนูอร”
“หนูอรไม่ใช่ลูกที่ดีของคุณหรอกค่ะ คุณอย่ามาคาดหวังอะไรกับหนูอรเลย”
พิศได้ฟังก็น้อยใจ “ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะลูก หนูเป็นลูกแม่ แม่รักหนูเหมือนแก้วตาดวงใจ ต่อให้หนูทำผิดแค่ไหน มันก็ทำให้แม่เลิกรักหนูไม่ได้”
“แม้แต่หนูไม่รักไม่เคารพคุณแล้วยังทำร้ายคนอื่นด้วยเหรอคะ”
“ลูกไปทำอะไรมาเหรอ บอกแม่ได้ไหม”
อรพิลาสหน้าเจื่อนที่พลั้งปากออกไป “หนูอรพูดไปอย่างนั้นเองค่ะ” อรพิลาสทำท่าจะเดินออกไป
พิศคว้ามืออรพิลาสไว้ “ซ่อนกลิ่นให้หนูทำอะไรเหรอหนูอร”
อรพิลาสอึกอักไม่รู้จะพูดยังไง “แม่ซ่อนกลิ่นไม่ได้ให้หนูอรทำอะไรค่ะ ทำไมคุณถึงถามอย่างนั้นคะ”
“เพราะแม่รู้จักคนอย่างเขาดีน่ะสิ เอาล่ะ แม่จะไม่แตะต้องคนที่หนูรักหรอกนะ แต่แม่อยากบอกให้หนูรู้ไว้ว่า หนูยังมีแม่ มีคุณพ่อ มีคุณป้าโฉมที่พร้อมจะโอบกอดหนูและช่วยเหลือหนูในทุกๆ เรื่อง แม่ไม่อยากเห็นหนูทำสิ่งไม่ดี เพียงเพราะเชื่อฟังคนผิดๆ อย่างซ่อนกลิ่น”
อรพิลาสได้ยินก็สวนขึ้นทันทีด้วยความไม่พอใจ “คุณไม่มีสิทธิ์มาว่าแม่ซ่อนกลิ่นของหนู”
พิศน้ำตาไหลด้วยความเสียใจ “แต่แม่เป็นแม่ของหนูนะหนูอร แม่ที่ให้กำเนิดหนูและอยากเห็นหนูเติบโตเป็นคนที่ดี”