บทละครโทรทัศน์ ลิขิตริษยา ตอนที่ 14 หน้า 4
“หนูจะเป็นคนดีหรือคนเลวมันก็เรื่องของหนู อย่ามายุ่ง” อรพิลาสพูดจบก็เดินออกไป
พิศมองตามพลางร้องไห้ด้วยความเสียใจ
เจิมนั่งคุยกับพิศขณะที่พิศร้องไห้ไปด้วย
“คุณพิศอย่าเสียใจไปเลยค่ะ เรื่องแบบนี้คงต้องใช้เวลา ให้คุณหนูอรได้ปรับตัวสักพักเธอคงจะรู้สึกดีขึ้นกับคุณพิศเอง”
“เรื่องนั้นฉันพอเข้าใจ แต่ที่ฉันเป็นห่วงคือ ฉันไม่รู้ว่าซ่อนกลิ่นให้หนูอรไปทำอะไรที่ไม่ดีหรือเปล่า”
“คุณพิศไม่ต้องห่วงนะคะ เจิมจะคอยจับตาดูคุณหนูอรทุกฝีก้าวเองค่ะ” เจิมพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
ถนนบริเวณตลาดในเวลากลางคืน ทองวิ่งเข้ามาสีหน้าเหนื่อยหอบมาก ทันใดนั้นเองเห็นว่าตำรวจ 2 นายกำลังเดินผ่านมาบริเวณนี้พอดี
“มีคนบอกว่าเห็นไอ้ทองอยู่แถวนี้” ตำรวจนายหนึ่งเอ่ยขึ้น
“งั้นเราค้นแถวนี้ให้ทั่วดีกว่า” ตำรวจอีกนายเห็นพ้อง
ทองตกใจรีบหลบทันที จนกระทั่งตำรวจเดินผ่านไป ทองค่อยเดินออกมาสีหน้าหงุดหงิดมาก “คิดว่าจะหลบหน้าฉันได้ตลอดเหรอ”
หน้าบ้านร้างในตอนเช้า เนตรนอนหมดแรงหิวโหยในสภาพอิดโรยขณะที่โดนจับมัดไว้ ทองเดินเข้ามาสีหน้าเหี้ยมเกรียม
เนตรค่อยๆ ลืมตามองทอง พลันยกมือไหว้ขอร้อง “ฉันหิวน้ำ ขอน้ำฉันกินหน่อยได้ไหม”
ทองเดินเข้ามาจิกผมเนตรขึ้นมาสีหน้าไม่พอใจ “อยากกินน้ำใช่ไหม” ทองหันไปหยิบขวดน้ำมารดหน้าเนตรเต็มไปหมด แล้วปาขวดทิ้ง “ถ้าไม่ใช่เพราะแก ฉันก็ไม่ต้องโดนตำรวจไล่ล่าแบบนี้ แกมันสมควรตายแล้ว อีเด็กโง่” ทองพูดจบก็เดินออกไป
ซ่อนกลิ่นสะพายกระเป๋าเดินออกมาจากห้อง
อรพิลาสเดินเข้ามาหา “คุณแม่จะไปไหนแต่เช้าคะ”
“แม่จะชวนไปจัดการนังเนตรให้เรียบร้อยน่ะสิ ตอนนี้คุณพ่อไม่ไว้ใจแม่อีกแล้ว เราจะทำอะไรก็ต้องรีบทำ” อรพิลาสสีหน้าเหม่อๆ กังวลนึกถึงอรรถกร “ไปหนูอร” อรพิลาสเงียบ “หนูอร!!!!!”
อรพิลาสชะงักทันที “คะคุณแม่”
“เป็นอะไร แม่พูดด้วยทำไมเหมือนไม่สนใจฟัง”
“ฟังอยู่ค่ะ ไปสิคะคุณแม่”