บทละครโทรทัศน์ ลิขิตริษยา ตอนที่ 14 หน้า 5
บวรยศและนพนั่งคุยกับตำรวจสีหน้าเครียด
“ไอ้ทองมันไหวตัวทันเลยหนีไปกบดานที่อื่นครับ ทางเรากระจายกำลังออกตามหาทุกที่ที่มันไปแต่ไม่เห็นมันเลย” ตำรวจรายงาน
บวรยศสีหน้ากังวลมากนพจับบ่าให้กำลังใจบวรยศ “อย่าเพิ่งหมดหวังนะครับคุณตั้ม หนูเนตรเป็นคนดี พระจะต้องคุ้มครอง”
บวรยศพยักหน้ารับเครียดๆ ก่อนจะหันไปบอกตำรวจ “คุณตำรวจต้องช่วยคนรักของผมให้ได้นะครับ”
“ผมจะพยายามอย่างถึงที่สุดครับ” ตำรวจรับปาก
บวรยศแววตาเต็มไปด้วยความกังวลเป็นห่วงเนตรมาก
ตำรวจอีกนายเดินเข้ามา “ได้เบาะแสของไอ้ทองแล้วครับ”
นพและบวรยศได้ยินก็ตื่นเต้นดีใจมาก
อรพิลาสเดินตามซ่อนกลิ่น ด้วยสีหน้ากังวล
ซ่อนกลิ่นชะงักหันมาแปลกใจ “เร็วๆ สิหนูอร ชักช้าอยู่ได้ เกิดนังเนตรมันหนีไปได้ก่อนจะทำยังไง”
“คุณแม่ว่าเราทำเกินไปไหมคะ”
ซ่อนกลิ่นมองอรพิลาสอย่างชักไม่สบอารมณ์ “ทำเกินไปอะไร ก็หนูเองเป็นคนบอกให้แม่ช่วยไม่ใช่เหรอ แม่ก็จะฆ่ามันทิ้งให้แล้วไง หนูจะได้สมหวังกับคุณตั้มซักที”
“แต่ถึงกับฆ่าแกงกันเลย หนูอรว่า...”
ซ่อนกลิ่นทนไม่ไหวแหวใส่อรพิลาส “นี่คิดจะเปลี่ยนใจใช่ไหม ทำไมหนูถึงได้เป็นคนอ่อนแออย่างนี้นะ” อรพิลาสหน้าเสียไม่รู้จะพูดยังไง “ก็ได้ ถ้าแกไม่กล้าทำก็กลับบ้านไปซะ เดี๋ยวแม่จะจัดการเอง ดีเหมือนกัน จะได้ไม่มายืนเกะกะให้แม่รำคาญเปล่าๆ “ ซ่อนกลิ่นเอ่ยไล่ “ไปสิ กลับไป”
อรพิลาสเดินออกไปอย่างกลัวๆ ซ่อนกลิ่นหันหลังขวับคว้าปืนขึ้นมาแววตาร้ายกาจ
ซ่อนกลิ่นเดินมาที่หน้าบ้านร้าง ทองเข้ามายืนขวาง “มาแล้วเหรอ นังตัวดี”
ซ่อนกลิ่นชะงัก แกล้งทำเป็นยิ้มใจดีสู้เสือ “ไอ้ทอง ค่อยยังชั่วหน่อย เมื่อคืนฉันได้ยินคุณหลวงบอกว่าแกเข้ามาในเรือนเลยมีเรื่องกันใช่ไหม”
“มึงไม่ต้องมาทำปากดี เมื่อคืนหายหัวไปไหนมา ทำไมกูไปหาทำไมไม่ออกมาฮะ” ทองตวาดใส่
“ฉันไม่รู้เรื่องอะไรเลย พอดีฉันกำลังอาบน้ำอยู่น่ะ นี่รู้ไหมว่าฉันเป็นห่วงแกแทบตาย กลัวคุณหลวงจะทำอะไรแก” ซ่อนกลิ่นแสร้งทำพูดดี
“หึ น้ำหน้าอย่างมันทำอะไรคนอย่างกูไม่ได้หรอก”
“แกไม่เป็นไรฉันค่อยโล่งใจหน่อย อย่าโกรธฉันเลยนะ ฉันขอโทษ ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าแกมา”
ทองสีหน้าอ่อนลง ชี้หน้าซ่อนกลิ่น “อย่าคิดหักหลังคนอย่างกู ไม่อย่างนั้นมึงไม่ตายดีแน่”