บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 26
บทประพันธ์ อนัญจนา
บทโทรทัศน์ สาวิตา
ห้องรับแขกบ้านทรงพล ดาวนิลปฏิเสธ “พูดอะไรไร้สาระ ชั้นไม่เคยรู้จักผู้หญิงคนนี้มาก่อน”
“ไม่จริงค่ะ เราเคยอยู่หมู่บ้านเดียวกัน แล้วตอนนั้นดาวนิลกำลังเดือดร้อนเรื่องเงิน เขาเลยมาขอร้องให้ชั้นหางานให้ ชั้นก็พากลับเข้ากรุงเทพมาด้วย”
“คุณดาวนิลเขาอยู่ที่เมืองนอกไม่ใช่เหรอ?” นมน้อยซัก
“ก็มันโกหกไงล่ะคะ!” หลิวหลิวช่วย
“รู้ได้ยังไงว่าเขาโกหก นี่ยังเล่าไม่ถึงเรื่องสำคัญเลย เริ่มทนไม่ได้แล้วเหรอ”
“ชั้นจะไม่ทนฟังเรื่องโกหกใส่ความความชั้น โดยไม่มีหลักฐานแบบนี้”
“จริงค่ะ! ใครจะพูดอะไรคิดให้ดี ถ้าพูดจาเพ้อเจ้อ ไม่มีหลักฐานล่ะก็จะฟ้องหมิ่นประมาท ให้ต้องซื้อโอเลี้ยงไปเยี่ยมในคุกเลยคอยดู” วิไลชะงักมองหน้าจิดาภา “ไม่ต้องไปกลัว! พูดต่อไปได้เลย” นมน้อยมองหน้าวิไล
“เขาร้อนเงิน แต่จบแค่ภาคบังคับจะไปหางานเงินดีที่ไหน โชคดีที่หน้าตาดี ก็เลยพอจะหางานบางอย่างให้ทำได้ไม่ยาก ชั้นเลยพาไปสมัครงานกับเฮียที่ร้าน”
“งานอะไร? นี่คือหมายถึงก่อนที่เขาจะมาเป็นดาราน่ะเหรอ”
“คุณนมน้อยเชื่อพวกเค้าเหรอคะ”
“ทนฟังความจริงไม่ได้ก็กลับไปสิ”
“คุณทำทั้งหมดนี้เพื่ออะไรคะ คุณทำร้ายชั้นไป ยังไงคุณทรงพลก็ไม่มีวันกลับไปหาคุณ!”
จิดาภาโกรธมาก “ใครบอกว่าชั้นอยากได้พลกลับมาล่ะ! ชั้นแค่อยากจะรู้ว่าถ้าพลรู้ความจริง เขายังจะเห็นแกมีค่าพอที่เขาแต่งงานด้วยอยู่หรือเปล่า” หลิวหลิวทนไม่ได้ หยิบสตอร์เบอรี่ออกมาบีบแล้วปาไปที่จิดาภากับวิไล
“ว้าย นี่แกทำอะไรน่ะ”
“สตอเบอร์รี่มาก็ต้องสตอร์เบอร์รี่กลับแบบนี้ล่ะค่ะ ชอบนักไม่ใช่เหรอคะโกหกทำลายชีวิตชาวบ้านนี่”
“เสื้อชั้น” จิดาภาบอกวิไล “ไปจัดการมันสิ!”
วิไลเหวอแบบอยู่ในค่าจ้างด้วยเหรอ หลิวหลิวก็ขว้างสตอร์เบอรี่ใส่วิไลซะก่อน วิไลโมโหตรงเข้าไปจะผลักหลิวหลิว ดาวนิลเข้าไปขวาง ผลักวิไลไปโดนจิดาภาล้มลง “ว้ายยยยย”
“หยุด! ทำอะไรกัน....ไม่คิดจะเกรงใจคนในบ้านนี้กันเลยเหรอไง”