บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 26 หน้า 2
จิดาภามองเสื้อผ้าตัวเองที่เลอะเทอะแล้วยิ่งโกรธ “คนต่ำๆมันก็ใช้วิธีต่ำๆแบบนี้แหละ”
จิดาภามองดาวนิล “ต่ำเหมือนงานที่มันเคยทำไงล่ะ!”
“คุณจิ!”
“ทำไม? ขายตัวแลกเงิน ผ่านผู้ชายมากี่คนแล้วล่ะถึงได้ต่ำพอจะคบกับคนต่ำๆได้ขนาดนี้”
ดาวนิลโกรธจนลืมตัวตบหน้าจิดาภา
กล้วย/อ้อย “ว้ายยยย” ทุกคนตกตลึง
“นี่แกกล้าตบชั้น?”
ดาวนิลทำแล้วก็รู้สึกผิด “คุณเป็นผู้ดีแบบไหนกัน ถึงใช้คำพูดดูถูกคนอื่นแบบนี้”
“คุณเขาพูดเรื่องจริง ก็แกเคยทำงานในอาบอบนวดจริงๆแกจะไปตบเขาทำไม”
นมน้อยตกใจ “อะไรนะ?”
“ เป็นไงล่ะ กีดกันคนอื่นแทบตาย สุดท้ายก็ได้ผู้หญิงอย่างว่ามาเป็นเจ้านายใหม่”
นมน้อยมองหน้าดาวนิลก่อนหน้ามืด กล้วยอ้อยรีบวิ่งมารับ
“ว้าย คุณนมน้อย แกพยุงไว้ก่อนชั้นไปเอายาดมก่อน” กล้วยรีบวิ่งออกไป จิดาภามองนมน้อยอย่างสะใจ
“สมน้ำหน้ายัยแก่” จิดาภาหันไปมองดาวนิล “ชั้นไม่จบกับพวกแกแค่นี้แน่ มันต้องไม่ใช่แค่พลหรอกที่รู้เรื่องนี้ ชั้นจะฉีกหน้ากากพวกแกให้คนทั้งประเทศได้รู้กันเลย คอยดู!”
จิดาภาหยิบกระเป๋าจะเดินออกไป หลิวหลิวรีบขวางไว้ พูดไม่เต็มเสียง “มีอะไร ค่อยๆคุยกันได้ไหมคะ”
“หลีกไป! ดาวที่มันตกจากฟ้า มันก็แค่ตกบนดิน แต่ดาวปลอมที่มันกระพริบหลอกชาวบ้านไปวันๆ เวลามันล่วงลงมา มันไม่หยุดที่ดิน มันคงตกไปถึงนรกเลยล่ะ”
จิดาภาเดินออกไป วิไลรีบวิ่งตามไป ดาวนิลทำอะไรไม่ถูก หลิวหลิวที่ยืนอยู่ดูร้อนใจ
“เออ..เออ..” หลิวหลิวร้อนรนหมุนไปมา “อุ๊ย คุณนมน้อยไม่ค่อยสบาย เราอย่ากวนเลยนะคะ กลับกันก่อนดีกว่า น้องดาวนิลคะ กลับกันเถอะค่ะ กลับค่ะ คนเป็นลมต้องการอากาศหายใจค่ะ”
หลิวหลิวดันตัวดาวนิลที่เหมือนไม่มีสติออกไป
หลิวหลิวพาดาวนิลรีบเดินออกจากบ้านแล้วรีบเดินไปที่รถ ดาวนิลยืนพิงรถแบบหมดแรง
“โอ๊ย ตายๆๆๆ ทีนี้จะทำยังไง น้องดาวนิล ช่วยกันคิดสิคะ อย่ามัวแต่นิ่ง”
ดาวนิลนึกได้ “ช่อเอื้อง...ดาวนิลต้องไปคุยกับน้อง” ดาวนิลจะเดินกลับเข้าไปในบ้าน หลิวหลิวรีบดึงไว้
“เดี๋ยวๆๆค่ะ! ไปตอนนี้เลยเหรอคะ ใครในบ้านเห็นเข้าจะยิ่งสงสัยนะคะ”