บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 18 หน้า 4
“เป็นสิ หนูช่วยตาหุงมาหลายวันละ ตาบอกว่าหนูหุงข้าวเก่งกว่าพี่ช่อเอื้องอีก ใช่ไหมตา”
ครูคำปันพยักหน้า กลองวิ่งไปเปิดถังข้าวสาร “อ้าว..ข้าวสารหมดแล้ว
“หมดแล้วเหรอ ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่ออกไปซื้อ”
“มีเงินหรือเปล่าช่อเอื้อง”
“มีจ้ะ เขาเพิ่งให้ค่าแรงมาวันนี้ เดี๋ยวชั้นรีบไปรีบกลับนะ” ช่อเอื้องวิ่งลงจากบ้านไป
ร้านขายของเล็กๆ ช่อเอื้องเดินเข้าไปที่ร้าน แม่ค้านั่งดูทีวีอยู่กับลูก
“ซื้อข้าวสารโลหนึ่งจ้ะ”
แม่ค้าเดินไปหยิบข้าวสารให้ ช่อเอื้องมองตรงแผงข้างหน้า มองที่ปลาทู แล้วหยิบเงินออกมานับ ช่อเอื้องหยิบปลาทูสองตัว “ปลาทูด้วย สองตัว” แม่ค้าหยิบปลาทูสามตัวใส่ถุง
“เอาแค่สองตัวจ้ะ”
“ข้าแถมให้ บ้านมีสามคนไม่ใช่เหรอ ฝากไข่ไปให้ไอ้กลองด้วย วันก่อนมันมาช่วยกวาดใบไม้ขอแลกกับไอติม เด็กอะไร ขยั๊นขยัน ไม่เหมือนไอ้โต้ง นอนดูทีวีทั้งวัน “
ช่อเอื้องมองเข้าไปข้างในเห็นดาวนิลอยู่ในทีวีพอดี กำลังสัมภาษณ์นักข่าวหน้าตายิ้มแย้ม ช่อเอื้องพยายามทำเป็นไม่รู้สึกอะไร ส่งเงินให้แม่ค้า รับข้าวกับของอย่างอื่นมา “ขอบคุณนะจ๊ะ”
ช่อเอื้องเดินออกไป ก็มีภาพดาวนิลที่เป็นพรีเซนเตอร์สินค้าหน้าร้านค้า
ตอนค่ำ บ้านครูคำปัน ช่อเอื้องวางกับข้าวลง มีไข่เจียว ปลาทู แล้วก็ผักกับน้ำพริก
“โห วันนี้มีปลาทู แล้วก็ไข่เจียวด้วย”
“ทำไมซื้อกับข้าวมาเยอะนักล่ะช่อเอื้อง”
“แค่ปลาทูกับไข่เจียวเองพ่อ ไอ้กลองมันเบื่อน้ำพริกแย่แล้ว”
“ตากินไข่เจียวนะ”
ครูคำปันยิ้ม “อือ...”
“ให้ตากินให้อิ่มเลยนะกลอง”
“จ้ะ”
“ให้กลองมันกินให้อิ่มเถอะ มันกำลังโต”
“กลองมันกินอิ่มอยู่แล้วละพ่อ ดูซิตัวโตยังกับอะไร ท่าทางโตขึ้นจะสูงใหญ่นะเรานะ”