บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 18 หน้า 5
“หล่อด้วยละ” ครูคำปันอดหัวเราะไม่ได้ ช่อเอื้องมองกลองด้วยความเอ็นดู เห็นทั้งสามคนกินข้าวอยู่ในบ้านเก่าๆ เงียบๆที่ไม่มีแม้ทีวี
ดาวนิลขับรถหรูมาจอดที่หน้าบ้านทรงพล ดาวนิลเดินลงมาจากรถ อยู่ในชุดหรูหราดูเป็นดารา ดาวนิลเปิดประตู หยิบถุงกับข้าวออกมา รถเทวัญขับเข้ามาจอด ดาวนิลหยุดมอง เทวัญก้าวลงจากรถ
“วันนี้คุณหมอไม่ไปคลีนิคเหรอคะ”
“วันนี้คลีนิคปิดน่ะครับ”
“อ้อ จริงด้วย คลีนิคคุณหมอปิดทุกวันจันทร์” เทวัญพยักหน้า แล้วขอตัวจะเดินไปบ้านตัวเอง “ขอตัวนะครับ” “เดี๋ยวค่ะ ดาวนิลนัดคุณทรงพลทานข้าวเย็นไว้ ซื้อกับข้าวมาเต็มเลย นมน้อยจะได้ไม่ต้องเหนื่อยทำกับข้าว
คุณหมออยู่ทานด้วยกันนะคะ”
“ไม่ล่ะครับ เชิญ”คุณดาวนิล”ตามสบาย”
“คุณหมอคะ”
“ผมว่าคุณดาวนิลรีบเข้าบ้านไปเถอะครับ เดี๋ยวใครมาเห็นจะสงสัยว่ามายืนคุยอะไรกันกับผม”
“จะแปลกอะไรคะ คนรู้จักยืนคุยกัน”
“ผมว่าคุณไม่น่าจะอยากให้ใครคิดว่ารู้จักกับผมหรอกนะ ขอตัวนะครับ”
เทวัญเดินเข้าบ้านตัวเองไป ดาวนิลมองเทวัญแต่ไม่คิดจะรั้งไว้ ดาวนิลสูดลมหายใจ แล้วเดินขึ้นบ้านไปอย่างดาวนิลที่มั่นใจคนเดิม
กล้วย อ้อยช่วยกันยกอาหารมาวางที่โต๊ะ นมน้อยยืนมองอยู่ “ซื้อมาซะเยอะเชียวดาวนิล”
“คุณพลบอกเมื่อวันก่อน ว่าคุณนมน้อยบ่นว่าอยากกินน้ำพริกไข่ปูแต่ยังไม่ได้ไปตลาด ดาวนิลลองถามแฟนคลับ เขาบอกว่าสามร้านนี้ที่ดัง ดาวนิลเลยซื้อมาทั้งสามร้านเลย ซื้อกับข้าวอย่างอื่นมาด้วย เมนูแนะนำของร้านทั้งนั้นเลยค่ะ”
“ไงครับนม บ่นว่าอยากกิน ก็มีคนรีบหามาให้กินเลย” กล้วยอ้อยรีบหันไปมองหน้านมน้อย
นมน้อยเสียงนิ่งๆ “ขอบคุณค่ะ”
“มา” ทรงพลพานมน้อยมานั่ง “นั่งทานด้วยกันเลยครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ นมยังไม่หิว”
“อย่าดื้อสิครับ” ทรงพลมองน้ำพริก “ลองร้านไหนก่อนดี ร้านนี้ละกัน”
นมน้อยชิม “เผ็ดค่ะ” กล้วยรีบยื่นน้ำให้