บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 24 หน้า 2
ห้องรับแขกบ้านทรงพล เทวัญ ทรงพล กับดาวนิลนั่งรออยู่ที่ห้องรับแขก ทรงวุฒิเดินเข้ามาพร้อมนมน้อยและช่อเอื้อง วรรณา กล้วยและอ้อยยืนแอบดูอยู่ที่ริมประตู ช่อเอื้องนั่งลงที่พื้น ไม่มองหน้าดาวนิล ในขณะที่ดาวนิลมองน้องตั้งแต่เดินเข้ามา
“ช่อเอื้อง คุณดาวนิลเขาเล่าเรื่องที่คุยกันเมื่อวานให้ชั้นฟังหมดแล้ว”
ช่อเอื้องดูตกใจ แล้วหันไปมองหน้าดาวนิล เทวัญเองก็เหมือนกัน เขาหันไปมองดาวนิลอย่างแปลกใจ
“ชั้นเห็นด้วยกับคุณดาวนิลนะ ชั้นว่าเธอควรจะยกกลองให้คุณดาวนิลเขา”
“อะไรนะคะ?”
“เดี๋ยวนะพี่พล อธิบายให้พวกผมฟังนิดหนึ่งสิ”
“คือคุณดาวนิลเขาอยากอุปการะกลอง เขาไปขอกับช่อเอื้อง ช่อเอื้องก็คงฟังไม่ได้ศัพท์ก็เลยโกรธ”
“วันนั้นชั้นอาจจะพูดไม่ชัดเจน ชั้นไม่ได้จะซื้อกลองจากช่อเอื้อง ชั้นแค่จะขอกลองมาเลี้ยง ถ้าช่อเอื้องห่วงว่าชั้นจะดูแลไม่ดี ชั้นจะรับเขาเป็นลูกบุญธรรมอย่างถูกกฎหมาย”
“คุณนึกยังไงถึงอยากอุปการะกลอง เจอกันก็แค่ไม่กี่ครั้ง”
“ดาวนิลรู้สึกถูกชะตาน่ะค่ะ แล้วแกก็..น่าสงสาร”
“ไม่ค่ะ กลองเป็นน้องชั้น แล้วชั้นก็เลี้ยงได้”
“ช่อเอื้อง อย่าเอาแต่ใจตัวเองนักสิ คุณดาวนิลเขาเอ็นดูน้องเราขนาดนี้ ถือเป็นบุญของกลองมันนะ ทำไมไม่เห็นกับอนาคตน้องตัวเองบ้าง”
“ก็น้องเขาทั้งคนนี่คะ จะไปยกให้อยู่กับคนอื่นง่ายๆได้ยังไง”
“แต่ดาวนิลก็ตั้งใจว่าจะชวนช่อเอื้องกับพ่ออยู่ด้วยกันนะคะ เมื่อวานยังไม่ทันได้พูด ช่อเอื้องก็โมโหไปซะก่อน ถ้าเป็นแบบนี้ ดีไหมช่อเอื้อง?” ดาวนิลมองหน้าช่อเอื้อง มั่นใจว่าน้องจะต้องเข้าใจในสิ่งที่เธอพูด เทวัญมีสีหน้าไม่สบายใจเพราะรู้ว่าดาวนิลต้องการอะไร
“ขอบคุณในความกรุณาคะคุณดาวนิล แต่หนูไม่ขอรับไว้ เชิญคุณไปทำบุญกับคนอื่นเถอะค่ะ” ดาวนิลอึ้งไป
“หนูลาคุณๆเลยนะคะ” ช่อเอื้องยกมือไหว้ทุกคนแล้วรีบเดินออกไป ทรงวุฒิห้าม “ช่อเอื้อง เดี๋ยวสิ”
“ทำไมถึงเป็นเด็กเอาแต่ใจแบบนี้นะ”
“ขอชั้นไปพูดกับแกเองนะคะ” ดาวนิลเดินตามช่อเอื้องออกไป
ช่อเอื้องเดินผ่านทุกคนออกไป ดาวนิลรีบเดินตามไป วรรณาเอามือห้ามกล้วยกับอ้อยไม่ให้ตามไป
ในครัวบ้านทรงพล ช่อเอื้องเดินมาถึงในครัว ดาวนิลรีบเรียกไว้ “ช่อเอื้องเดี๋ยวสิช่อเอื้อง ช่อเอื้องพี่สั่งให้หยุดไง!”