บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 24 หน้า 3
ช่อเอื้องหยุดแล้วหันมา “พี่จะเอาอะไรอีก?”
“ช่อเอื้อง” ดาวนิลมองซ้ายมองขวาให้แน่ใจว่าไม่มีใครแล้วจับมือช่อเอื้อง “ช่อเอื้องไม่เข้าใจที่พี่พูดเหรอ พี่อุตส่าห์นึกทางออกให้เราอยู่ด้วยกันได้แล้ว”
“โดยการทำตัวเป็นแม่พระ จะรับอุปการระกลองเป็นลูกแล้วก็ให้ที่ซุกหัวนอนชั้นกับพ่อเนี่ยเหรอ”
“ช่อเอื้องจะเอาอะไร ขอให้กลับแม่อายก็โกรธ หาทางออกให้พวกเราจะได้อยู่ด้วยกันได้ แล้วทำไมยังไม่พอใจอีก”
“แล้วพี่จะบอกพ่อว่ายังไง?”
“พี่ยังไม่ได้คิด แต่พี่เชื่อว่าพ่อจะเข้าใจ”
“เข้าใจว่าพี่ไม่อยากบอกใครว่าเป็นลูกพ่องั้นเหรอ แทนที่พี่จะเอาเวลามานั่งคิดแผนอะไรซับซ้อนขนาดนั้น ทำไมพี่ไม่คิดบ้างว่าทางออกที่ง่ายที่สุดคือบอกความจริงกับทุกคน”
“ช่อเอื้อง มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น”
“ที่มันไม่ง่ายเพราะพี่กลัวว่าจะเสียทุกอย่างไปใช่ไหมล่ะ ชื่อเสียงเงินทอง มันทำให้พี่ไม่รู้สึกผิดชอบชั่วดีแล้วเหรอไง” ดาวนิลอึ้งไป วรรณาเดินเข้ามาหาช่อเอื้อง “ช่อเอื้อง ใจเย็นๆนะ ชั้นว่าเธอพูดแรงไปแล้ว”
“ถ้าไม่แรง หัวใจผู้หญิงคนนี้จะรู้สึกอะไรบ้างไหมล่ะ”
ดาวนิลเงียบไม่พูดอะไร กลองวิ่งเข้ามาจับมือช่อเอื้อง “พี่ช่อเอื้อง..ไปดูตาหน่อย ตาตัวร้อนจี๋เลย”
“อะไรนะ” ช่อเอื้องรีบวิ่งไปที่ห้อง กลองรีบตามไป
“พ่อ...” ดาวนิลรีบวิ่งตามไป วรรณาคิดแล้วรีบวิ่งกลับเข้าไปในบ้าน
ห้องรับแขกบ้านทรงพล นมน้อยไม่ยอมเชื่อ “ถ้ามันเป็นเรื่องนี้จริง ทำไมวันที่เกิดเรื่องเขาถึงไม่ยอมพูดออกมาล่ะคะ คุณพลไม่สังเกตเหรอคะว่าช่อเอื้องก็ทำท่าเหมือนไม่ได้ยินเรื่องนี้มาก่อน”
“นมครับ นี่ดาวนิลกำลังขอรับเด็กพิการคนหนึ่งมาเป็นลูกบุญธรรม นมควรจะชื่นชมเขาดีกว่ามาจับผิดอะไรไร้สาระ”
“ผู้หญิงคนนี้ต้องมีแผนการอะไรบางอย่างแน่ๆ”
“นมหยุดคิดอะไรไปเองซะทีเถอะครับ คราวที่แล้วนมก็พูดจนผมสงสัยเขา จนพาลสงสัยพี่เทวัญไปด้วย เรื่องที่ดาวนิลกับพี่คุยกันที่ริมทะเลคือเรื่องนี้ใช่ไหมครับ” เทวัญมองหน้าทรงพล
“ดาวนิลเขามาปรึกษาพี่เรื่องกลอง ที่เขาพูดเรื่องอดีตที่กลัวผมจะรับไม่ได้ หมายถึงอดีตของกลองใช่ไหมครับ”