บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 24 หน้า 4
“จริงเหรอพี่” เทวัญไม่กล้าตอบ
“จริงหรือเปล่าคะคุณเทวัญ”
เทวัญ ลำบากใจ “เออ...”
วรรณาวิ่งเข้ามา “คุณหมอเทวัญคะ ช่วยไปดูตาคำปันหน่อยค่ะ ตาคำปันไม่สบายมาก” เทวัญมีสีหน้าตกใจ
ช่อเอื้องวิ่งเข้ามาในห้อง เห็นกลองนั่งอยู่ข้างๆคำปันที่นอนอยู่ก็รีบเข้าไปนั่งใกล้ๆ
“พ่อ พ่อเป็นไงบ้าง” ช่อเอื้องจับตัวคำปันเห็นว่าตัวร้อน “ทำไมพ่อตัวร้อนขนาดนี้”
ดาวนิลที่วิ่งตามเข้ามารีบจับตัวพ่อ “พ่อ พ่อจ๊ะ”
ครูคำปันดูเพ้อไข้ ไม่ได้ลืมตา “ดาวนิล...ดาวนิล...ลูก”
“พ่อ พ่อเป็นอะไรจ๊ะ”
เทวัญวิ่งมาถึงห้อง รีบเข้ามาดูอาการ ดาวนิลพูดเบาๆกับคุณหมอ “คุณหมอคะ ช่วยพ่อดาวนิลด้วย”
เทวัญรีบตรวจดูอาการ นมน้อย วรรณา กล้วย อ้อย ตามเข้ามา ดาวนิลพอหันมาเห็นคนอื่นเดินมาดูที่หน้าห้อง
ดาวนิลจำใจปล่อยมือคำปันแล้วถอยออกมา
“กล้วย ไปเอากระเป๋าปฐมพยาบาลที่บ้านหมอมาที”
“ค่ะๆ”
กลองจับมือดาวนิล “ตาจะเป็นอะไรไหมครับ”
“ตาไม่เป็นอะไรหรอก ไม่ต้องกลัวนะ คุณหมอกำลังรักษาตาอยู่” ดาวนิลกอดกลอง วรรณามามองดาวนิลแล้วถอนหายใจ นมน้อยมองดาวนิลที่กอดกลอง ในใจลึกๆ ยังไม่เชื่อว่าดาวนิลจะเป็นคนดีอย่างที่ทรงพลพูด
ร้านคุณนายติ๊ด คุณนายติ๊ดคุยโทรศัพท์ ผึ้งกำลังทาเล็บให้
“ให้ข่าวไปตั้งนานละ ใช้เวลาขุดคุ้ยอะไรกันนักหนา ก็มันนั่นแหละจะใคร ใส่ชื่อมันในข่าวไปเลยสิ” คุณนายติ๊ดเว้น “หลักฐาน?รอหลักฐานจะไปทันกินอะไรล่ะ” คุณนายติ๊ดกดวางสาย “โอ๊ย ไม่ได้เรื่องเลย”
“คุณนายก็ไม่ตั้งโต๊ะแถลงข่าวแฉมันเองเลยล่ะคะ”
“จะได้โดนมันฟ้องเอาสิ ไม่มีหลักฐานอะไรซักอย่าง”
“คุณนายขา คุณนายก็หลอกขายชุดคุณจิไปได้ตั้งหลายชุดแล้วนี่คะ ทำไมคุณนายไม่หยุดยุ่งกับนังดาวนิลมันซะทีล่ะคะ”
“โอ๊ยยย นังผึ้งง แกก็พูดอย่างกับชั้นเป็นคนผิด เรื่องทั้งหมดชั้นใส่ความมันเหรอยะ ถ้ามันไม่ทำจริงซะอย่าง ชั้นจะไปทำอะไรมันได้ “