บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 22 หน้า 4
ทรงวุฒิรีบหันไปถามเทวัญ “ตกลงทำไมพี่ดาวนิลเขาถึงจมน้ำทะลได้ล่ะพี่”
ทรงวุฒิไม่รู้เลยถามต่อหน้าช่อเอื้อง เทวัญส่งสายตาดุน้อง “ทำไมอ่ะ ถามไม่ได้เหรอ”
ช่อเอื้องเดินเข้าโรงแรมไป เทวัญดุทรงวุฒิ “แกนี่ ถามอะไรไม่ดูตาม้าตาเรือเลย”
เทวัญเดินตามช่อเอื้องไป ทรงวุฒิเกาหัวอย่างงงๆ “อะไรวะ”
ห้องในโรงแรม ทรงพลพาดาวนิลเข้ามาในห้อง แล้วพาไปนั่งที่เตียง ทรงพลเสียงนิ่งๆ
“นอนพักก่อนนะครับ เดี๋ยวถึงเวลาอาหารเย็น ผมจะมาปลุก”
ทรงพลทำท่าจะเดินออกไป ดาวนิลรีบเรียกไว้ “คุณพล....ยังโกรธดาวนิลอยู่เหรอคะ”
ทรงพลชะงัก ทรงพลพูดโดยไม่หันมา “ใช่ ผมโกรธคุณมาก”
ดาวนิลหน้าเสีย ทรงพลหันมามองดาวนิล
“ทำไมถึงทำอะไรโง่ๆแบบนั้นน่ะดาวนิล ถ้าเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง”
ดาวนิลมองหน้าทรงพลแล้วร้องไห้ ทรงพลนั่งลงด้านหน้าดาวนิล แล้วเอามือเช็ดน้ำตาให้
“คุณต้องรักตัวเองสิดาวนิล ทำแบบนั้นมันไม่ได้แก้ปัญหาอะไรเลย คิดบ้างไหมว่าถ้าเมื่อคืนผมหาตัวคุณไม่เจอ” ทรงพลพูดต่อไม่ออก “ดาวนิลขอโทษค่ะ”
“สัญญากับผมว่าคุณจะไม่ทำร้ายตัวเองอีก” ทรงพลจับมือดาวนิล “ไม่ว่าจะยังไง อย่าคิดทำอะไรแบบนี้อีก”
“ดาวนิลสัญญาค่ะ” ทรงพลดึงดาวนิลมากอดไว้ ดาวนิลกอดทรงพล น้ำตาไหล
ช่อเอื้องนั่งมองทะเลตรงหน้าเหมือนคิดอะไรอยู่ เห็นดาวนิลเดินมาด้านหลัง ดาวนิลมองช่อเอื้องก่อนตัดสินใจเรียกน้อง “ช่อเอื้อง” ช่อเอื้องหันมาเห็นพี่ก็จะเดินหนี ดาวนิลรีบเรียกไว้ “ช่อเอื้องอย่าเดินหนีพี่เลยนะ”
ช่อเอื้องหันมา “ทำไมล่ะ ทีเมื่อคืนพี่ยังตั้งใจจะทิ้งชั้นเลย”
ดาวนิลเดินมาหาช่อเอื้อง “พี่ขอโทษ ตอนนั้นพี่คิดอะไรไม่ออกจริงๆ”
“พี่ไม่เคยคิดถึงชั้น คิดถึงพ่อ คิดถึงน้องกลองเลยใช่ไหม พี่เห็นแก่ตัว” ช่อเอื้องร้องไห้
“ช่อเอื้องอย่าร้องไห้ พี่ผิดเอง พี่มันเห็นแก่ตัว”
“ไม่จริง ชั้นผิดเอง ชั้นทำให้พี่อยากฆ่าตัวตาย ชั้นขอโทษพี่ดาวนิล ชั้นไม่ได้ตั้งใจจริงๆ”
“ช่อเอื้อง...” ดาวนิลดึงช่อเอื้องมากอด ช่อเอื้องรีบผลักตัวเองออก ช่อเอื้องพยายามหยุดร้องไห้
“เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า”
“ก็ช่างสิ พี่ไม่สนใจอะไรใครอีกแล้ว ยกโทษให้พี่นะช่อเอื้อง พี่สัญญาพี่จะไม่ทำอะไรโง่ๆแบบนั้นอีกแล้ว”
ดาวนิลกอดช่อเอื้อง