บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 4
บทประพันธ์ อนัญจนาบทโทรทัศน์ สาวิตา
ห้องในอาบอบนวด ดาวนิลนอนร้องไห้อยู่บนเตียง ด้านหลังเห็นเสี่ยหมูที่แต่งตัวเสร็จก็เดินเปิดประตูออกไป
ดาวนิลก้มหน้าร้องไห้หนักขึ้น
กลางคืน บ้านทรงพล รถของทรงพลแล่นเข้ามาจอดในที่จอดรถ ทรงพลเดินลงจากรถกำลังจะขึ้นบ้าน เจอแม่นมน้อยยืนรออยู่ กับกล้วยอ้อย “กลับมาแล้วเหรอคะ คุณพลมีอะไรจะคุยกับนมมั้ยคะ”
“นมครับ ที่จริงผมก็ไม่อยากจะทำแบบนี้”
“ทำอะไรคะ ปิดบังเรื่องที่จะซื้อบ้าน หรือเรื่องที่จะย้ายออกจากบ้านหลังนี้ ทั้งที่เป็นบ้านของคุณพ่อคุณแม่คุณพล”
“นม......อย่าทำผมลำบากใจสิครับ”
“อ้อ กลายเป็นนมที่ทำให้คุณพลลำบากใจเหรอคะ ได้ค่ะ งั้นนมจะไม่ทำอะไรให้คุณพลต้องลำบากใจอีก”
แม่นมน้อยเดินหันหลังเข้าบ้านไป กล้วยอ้อยรีบวิ่งตามไป
“เดี๋ยวสิครับ นม! นม!” ทรงพลถอนหายใจอย่างกลุ้มใจ เทวัญเดินเข้ามา
“ไงไอ้พล อยู่ตรงกลางระหว่างผู้หญิงเอาแต่ใจสองคน”
“เจรจาธุรกิจร้อยล้านยังไม่ยากเท่านี้เลย มีคนไปฟ้องพี่เรียบร้อยแล้วสิ”
“กล้วยกับอ้อยวิ่งมารายงาน ตั้งแต่ชั้นยังไม่เข้าประตูบ้าน”
“จริงผมก็ไม่ได้อยากไปอยู่ที่อื่นเลยนะ แต่จิเขายืนยัน ว่ายังไงก็จะไม่อยู่บ้านหลังนี้”
“ก็พอเข้าใจได้อ่ะนะ นมของเราก็ฤทธิ์เยอะไม่ใช่เล่น” เทวัญตบไหล่น้อง
“แกก็คิดดีๆละกัน” เทวัญพูดเสร็จก็เดินเข้าบ้าน
“อ้าว พี่ ไม่ช่วยผมคิดหน่อยเหรอ”
“ชั้นไม่มีแฟน ทำไมชั้นต้องมาปวดหัวด้วย แฟนใครก็แก้ปัญหาเองกันนะ”
“เออ ซักวันพี่มีแฟน อย่ามาให้ผมช่วยนะ” เทวัญหัวเราะเบาๆ ก่อนเดินกลับไป
เช้าวันรุ่งขึ้น บ้านทรงพล อ้อยช่วยแม่นมน้อยเตรียมกระเป๋าต่างๆ ส่วนกล้วยแอบมองอยู่ที่บันได พอเห็นทรงพลมาก็วิ่งหน้าตาตื่นมาหาแม่นมน้อย กล้วยกระซิบ “มาแล้วๆ”