บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 4 หน้า 3
“เดี๋ยวสิคะคุณพล” ทรงพลไม่ฟังแล้วเดินออกไป จิดาภารีบวิ่งตามไป
“พลคะ แล้วเรื่องบ้านที่จะไปเซ็นสัญญาวันนี้ล่ะ” แม่นมน้อยมองตามทรงพลไปอย่างเสียใจ
“แบบนี้แปลว่าอะไร คุณพลไม่ง้อคุณนมแล้วเหรอ / คุณพลนะ ทำไมเป็นไปได้ขนาดนี้นะ”
แม่นมน้อยที่ยืนอยู่เป็นลมหน้ามืดลงไป กล้วยกับอ้อยมัวแต่บ่น พอหันมาเห็นก็ตกใจรีบวิ่งมาประคอง
“ตายแล้ว คุณนม!”
หน้าบ้านทรงพล ทรงพลขึ้นรถกำลังจะขับออกไป จิดาภาเปิดประตูรถขึ้นมานั่งด้วย “ผมจะไปทำงาน”
“วันนี้จิว่าง จิจะไปด้วย”
“ผมไม่ชอบที่คุณทำแบบเมื่อกี้ คุณก็รู้ว่าแม่นมน้อยเขาเลี้ยงผมมา แกเป็นเหมือนญาติผู้ใหญ่ของผมคนหนึ่ง”
“แล้วทำไมพลไม่ว่าแกบ้าง แกก็ชอบหาเรื่องจิเหมือนกัน”
“แม่นมน้อยแก่แล้ว จิ ไม่ใช่ผมไม่รักคุณนะ ผมรักคุณมาก เข้าใจผมนะ ผมไม่อยากต้องลำบากใจแบบนี้”
จิดาภามองทรงพล “ก็ได้ค่ะ”
ทรงพลได้ยินแบบนั้นก็ดีใจ ยิ้มออกมา “จิจะไม่ทะเลาะกับแกอีก แต่เรื่องบ้านเรา พลต้องทำตามสัญญานะคะ”
ทรงพลพยักหน้าแล้วขับรถออกไป
บ้านทรงพล กล้วยพยายามเอาหนังสือพัดแม่นมน้อย อ้อยเอายาดมให้ดม “ทำไงดี ไม่เห็นได้สติเลย”
“ไปเรียกคุณพลสิ” อ้อยรีบวิ่งออกไปแล้วมองไปนอกบ้าน “คุณพลขับรถออกไปแล้ว”
“โทรไปสิ” อ้อยวิ่งไปหยิบโทรศัพท์แล้วรีบกดหาทรงพล
บนรถทรงพล เสียงโทรศัพท์ดัง จิดาภาหยิบไปดู “จิดูให้ค่ะ”
“ใครโทรมา?”
เห็นว่าเป็นเบอร์แม่นมน้อยโทรมา “เบอร์ศูนย์โทรศัพท์น่ะค่ะ สงสัยโทรมาขายโปรโมชั่น ไม่ต้องสนใจหรอกค่ะ”
จิดาภากดวางแล้วลบเบอร์ทิ้ง
ที่ห้องรับแขกบ้านทรงพล อ้อยแปลกใจ “คุณพลไม่รับสาย” สองคนวุ่นวายใจ กล้วยนึกขึ้นได้
“คุณเทวัญ ไปตามคุณเทวัญมาเร็ว วิ่งสิ”
“โอยย แทบจะกลิ้งไปแล้วเนี่ย” อ้อยรีบวิ่งออกไป
“คุณนม ถ้ายังเล่นละครอยู่ ตื่นเถอะค่ะ คุณนม”