บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 10 หน้า 3
“นางรอง?!”
“สนใจค่ะ”
“ขอดูบทก่อนนะคะ”
“งั้นเดี๋ยวจะให้ทีมงานติดต่อไปละกันนะ” ผู้กำกับเดินไป ดาวนิลมองตามอย่างดีใจ
ถนนด้านหน้ากองถ่าย หลิวหลิวเดินนำหน้าดาวนิลมาที่รถ หน้าตาไม่พอใจ
“นะคะพี่หลิวหลิว ให้ชั้นลองไปอ่านบทนี้ดูก่อน”
“พี่ไม่เห็นด้วยเลยนะคะ เราเปิดตัวดีแล้ว ถึงเป็นดารารับเชิญเรื่องนี้แต่มันก็เด่นมาก จะไปรับเล่นบทรองทำไม”
“แต่เราไม่ควรปฎิเสธโอกาสไม่ใช่เหรอคะ”
หลิวหลิวถอนหายใจ “เรานี่ช่างอ่อนหัดกับวงการบันเทิงจริงๆเลย ได้ค่ะ ถ้าอยากเล่นเดี๋ยวพี่จะลองไปดูบทนี้ให้”
ดาวนิลดีใจ “ขอบคุณค่ะพี่”
“แต่ค่าตัว 60:40 เหมือนเดิมนะคะ”
“ก็ได้ค่ะ” หลิวหลิวเดินขึ้นรถไป ดาวนิลแม้รู้สึกว่าโดนเอาเปรียบ แต่ก็รู้สึกดีใจที่จะได้เล่นละคร
ห้องตรวจที่โรงพยาบาล หมอตรวจตาครูคำปัน “เป็นไงบ้างครับหมอ โรคคนแก่ปกติใช่ไหมครับ”
“หมอแนะนำให้ผ่าตัดเถอะครับ”
คำปันหน้าเสีย ช่อเอื้องรีบถาม “ต้องผ่าตัดเลยเหรอคะ”
“ดูอาการแล้ว ปล่อยไว้ไม่น่าจะดี ผ่าตัดไม่มีอะไรน่ากลัวหรอกครับ ค่ารักษาก็เบิก 30 บาทได้”
“รออีกนิดได้ไหมครับ ผมอยากให้ลูกสาวคนโตกลับมาจากกรุงเทพก่อน”
“อีกไม่นานใช่ไหมครับ”
“ไม่นานหรอกครับ เดี๋ยวเขาก็กลับมาแล้ว”
“งั้นถ้าเขากลับมาเมื่อไหร่ รีบบอกหมอเลยนะครับ” ครูคำปันพยักหน้า ช่อเอื้องมองด้วยความเป็นห่วง
บ้านครูคำปัน ช่อเอื้องพาพ่อกลับมาถึงบ้าน “เราบอกพี่ดาวนิลดีไหมจ๊ะ พี่เขาจะได้รีบกลับมา”
“ช่อเอื้อง เมื่อเช้าพ่อบอกว่ายังไง”
“ว่าอย่าทำให้พี่เขาต้องมากังวลกับทางนี้ แต่ว่าตาพ่อ...”
ครูคำปันพูดตัดบท “ตาพ่อก็มองเห็นดี มัวนิดๆหน่อยๆ คนแก่แถวนี้ก็เป็นทั้งนั้น”
“แล้วทำไมพ่อต้องรอให้พี่ดาวนิลกลับมาด้วย”