บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 10 หน้า 4
“ถ้าพ่อต้องอยู่โรงบาล แกกับกลองจะอยู่กันที่นี่ยังไงสองคน ไหนจะค่าใช้จ่ายอื่นๆอีก เอาน่า พ่อไม่เป็นไรหรอก รอพี่เขากลับมาดีแล้ว”
เสียงโทรศัพท์ดัง “พ่อ! พี่ดาวนิลโทรมาพอดีเลย” ช่อเอื้องกดรับสาย “ฮัลโหล”
“ช่อเอื้อง พี่ทำงานเสร็จแล้ว”
“เป็นยังไงบ้างพี่ เค้าชอบมั้ย...เอ๊ะ....ชั้นถามอะไรเนี่ย ก็ต้องชอบอยู่แล้วใช่ไหมล่ะ”
“อืม ผู้กำกับชอบที่พี่แสดง เลยเสนองานให้พี่อีกงานหนึ่งด้วยนะ”
“จริงเหรอจ๊ะ พ่อ พี่ดาวนิลได้งานแสดงใหม่อีกงานแล้ว” ช่อเอื้องนึกได้ “แล้วแบบนี้พี่จะกลับเมื่อไหร่”
“พี่คงต้องกลับช้ากว่าที่บอกหน่อย ช่อเอื้องอยู่กันได้ไหม แต่งานนี้พี่จะได้เงินเยอะกว่างานก่อนๆ”
“พี่จะกลับช้าเหรอ แต่ว่า..”
“มีอะไรหรือเปล่าช่อเอื้อง”
ครูคำปันแย่งโทรศัพท์มาคุยเอง “ได้งานใหม่เหรอดาวนิล ทำไปเลย ไม่ต้องห่วงทางนี้ ทุกคนอยู่ได้ สบายดี”
“พ่อ งานนี้ชั้นคิดว่าชั้นจะได้เงินมากพอ ให้พ่อใช้ตั้งคณะละครใหม่ได้เลยนะ”
“เรื่องนั้นไม่เป็นไรหรอก แต่เราชอบงานที่ทำใช่ไหม”
“ชอบมากเลยจ้ะพ่อ ดาวนิลรู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากเลยที่ได้ทำงานนี้”
“ได้ยินแบบนี้พ่อก็ดีใจแล้ว”
“ยังไงชั้นจะโทรหาพ่อกับช่อเอื้องบ่อยๆนะ”
“เอาที่เราสะดวกเลย พ่อกับน้องอยู่ได้”
“จ้ะพ่อ งั้นแค่นี้ก่อนนะจ๊ะ”
“โชคดีนะลูก ดูแลตัวเองดีๆล่ะ” ครูคำปันกดวางสาย หันมาเจอช่อเอื้องที่มองพ่ออยู่
“พี่เขาทำงานต่ออีกแป๊บเดียวเดี๋ยวเขาก็กลับ” ช่อเอื้องทำท่าจะเถียง
“พ่อรอได้ แข็งแรงจะตาย ไม่เป็นไรหรอกน่า” ครูคำปันตัดบทเดินขึ้นบ้านไป ช่อเอื้องมองตามด้วยความเป็นห่วง
เช้าวันใหม่ ทรงพลกินอาหารเช้าเสร็จ ก็หยิบโทรศัพท์กดโทรหาดาวนิล ทรงพลเห็นนมน้อยยืนมองอยู่
ดาวนิลกำลังถูพื้นร้านอยู่ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูพอเห็นเป็นชื่อทรงพลก็ดีใจ รีบแอบเข้าไปคุยในห้องด้านหลัง
“ฮัลโหล”
“สวัสดีครับคุณดาวนิล ผมโทรมาทวงสัญญา เย็นนี้คุณว่างไหมครับ”
“เอ่อ...อาจจะต้องค่ำๆหน่อยน่ะค่ะ”