บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 30 (จบบริบูรณ์) หน้า 2
“จ้ะ”
ช่อเอื้องถือขันน้ำออกมาด้านนอก เจอทอนยังนั่งรออยู่ “ครูเป็นยังไงบ้าง”
“มีไข้นิดหน่อยจ้ะ ไม่ยอมกินข้าว ยาก็ไม่กิน จะนอนอย่างเดียว”
“พรุ่งนี้ถ้าไม่หาย พี่จะมารับไปโรงพยาบาล”
“พี่ต้องมาเดือดร้อนไปด้วย เพราะคนๆเดียวแท้ๆเลย นี่ถ้าเขาสนใจพ่อซักนิด...”
“ช่อเอื้อง..... เราก็ไม่รู้นะว่าเขาทำอะไรอยู่”
“เขาจะทำอะไร เขาก็กำลังมีความสุขอยู่ เพราะกำจัดเราไปจากชีวิตได้แล้วไงจ๊ะ พี่ทอนยังจะเข้าข้างเขาอีกเหรอ นี่เรากลับมาแม่อายตั้งกี่วันแล้ว เขาไม่คิดจะติดต่อมา ทั้งที่เขาก็รู้ว่าครั้งสุดท้ายที่เจอกัน เขาทำพ่อเสียใจแค่ไหน”
ทอนเงียบพูดอะไรไม่ออก “แล้วนี่จะอยู่กันยังไง มีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกได้นะ”
“ไม่เป็นไรพี่.... ลำบากกว่านี้พวกชั้นก็ผ่านมาแล้ว ต้องอยู่ได้สิ”
“งั้นพี่กลับก่อนนะ พรุ่งนี้พี่จะมาเยี่ยมครูใหม่”
“จ้ะ......ขอบใจนะพี่ทอน” ทอนเดินออกไป ช่อเอื้องมองตามอย่างซาบซึ้งใจ
โรงพยาบาล ดาวนิลค่อยๆขยับตัว หลิวหลิวที่นั่งอยู่รีบลุกขึ้นมาดู “น้องดาวนิลฟื้นแล้วเหรอคะ”
“ดาวนิลอยู่ที่ไหนคะ”
“โรงพยาบาลสิคะจะที่ไหนได้ ดูซิ หลับไม่ได้สติเป็นวันๆ นี่ถ้าพี่กับคุณหมอเทวัญไม่ไปพบจะเป็นยังไง “
ดาวนิลพยายามจะนั่ง หลิวหลิวเข้าไปช่วยประคอง “แล้วมีใครมาเยี่ยมดาวนิลบ้างไหมคะ”
หลิวหลิวส่ายหน้า ดาวนิลเงียบไป “ดาวนิลมันไม่มีค่าอะไรสำหรับใครอีกแล้วใช่ไหมคะ”
“อย่าเพิ่งคิดอะไรมากเลยค่ะ นอนพักผ่อนก่อนดีกว่านะคะ
“ไม่ค่ะ ดาวนิลจะกลับบ้าน” ดาวนิลจะลุกขึ้น หลิวหลิวรีบห้ามไว้ “แต่น้องเพิ่งฟื้นนะคะ”
“ดาวนิลไม่ได้เป็นอะไรแล้วล่ะค่ะ”
“ต้องถามคุณหมอก่อน คิดเองไม่ได้นะคะ” เทวัญเดินเข้ามา เทวัญเสียงดุ “ดาวนิลจะทำอะไร”
“ดาวนิลจะกลับบ้าน”
“หมอยังไม่ได้อนุญาต”
“แต่ว่า..”