บทละครโทรทัศน์ แม่อายสะอื้น ตอนที่ 2 หน้า 3
“เสื้อคุณทรงพลเลอะหมดเลยค่ะ ให้ดิฉันเอาไปซักให้ไหมคะ”
ดาวนิลเริ่มได้สติขึ้นมาและได้ยินเสียงทรงพลลางๆ
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมต้องแต่งตัวใหม่มางานอยู่แล้ว” ทรงพลมองที่ดาวนิล “เขาเป็นอะไรมากไหม”
“น่าจะเป็นลมเฉยๆค่ะ คุณทรงพลไม่ต้องห่วงค่ะ เดี๋ยวดิฉันดูแลเอง”
ทรงพลมองนาฬิกา “งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะ ถ้าไม่ดีขึ้นต้องพาไปหาหมอก็จัดการเลยนะ ค่าใช้จ่ายผมดูแลเอง อ้อ..เขาน่าจะมากับคณะการแสดง นี่คงแต่งตัวเตรียมแสดงแล้ว เสื้อผ้าเลอะหมดเลย ฝากช่วยดูแลเรื่องเสื้อผ้าเขาให้ทันการแสดงด้วยล่ะ”
“ค่ะ”
ทรงพลเดินออกไป ช่อเอื้อง ครูคำปันกับทอนวิ่งเข้ามา “พี่ดาวนิลอยู่นี่เอง”
“ดาวนิลเกิดอะไรขึ้นลูก” ดาวนิลเริ่มมีสติขึ้นมา
“มีคนเอาเธอไปขังไว้ที่ห้องเก็บขยะค่ะ”
“ใครนะมันกล้าทำแบบนี้ ไหวไหมลูกดาวนิล”
“ไหวจ้ะพ่อ ชั้นต้องไหว ชั้นจะไม่ยอมให้ใครมาทำงานนี้พังแน่ๆ” ทุกคนช่วยกันพยุงดาวนิลลุกขึ้น
ดาวนิลถามพนักงาน “คนที่ช่วยชั้นไว้เมื่อกี้คือใครคะ”
“คุณทรงพลค่ะ” ดาวนิลมองตามทรงพลไปอย่างรู้สึกขอบคุณ
หัวค่ำ สถานที่จัดงานเปิดตัวโรงแรม แขกเริ่มทยอยกันมาในงาน เวทีถูกจัดแสดงไว้อย่างเรียบร้อย ช่อเอื้อง
อยู่กับทอนที่ข้างเวทีท่าทางตื่นเต้น “แขกเยอะจังเลยนะพี่”
“พร้อมไหมช่อเอื้อง”
“อืม” ช่อเอื้องพยักหน้าแล้วหันไปถามพ่อ “พร้อมแล้วใช่ไหมพ่อ”
ครูคำปันยกมือไหว้ก่อนขึ้นเวที ไฟในงานค่อยๆมืดลง ช่อเอื้องที่อยู่ในชุดนักแสดง เดินออกไปประจำที่กลางเวทีพร้อมนักแสดงคนอื่น ช่อเอื้องตีฉาบบอกจังหวะ ครูคำปันเดินออกไปยืนที่หน้ากลองแล้วเริ่มแสดงการตีกลองสะบัดชัย เมื่อการแสดงจบลง คนดูปรบมือ
เปิดตัวดาวนิล ดาวนิลถือดาบยืนอยู่กลางเวที เสียงดนตรีดังขึ้น ดาวนิลเริ่มรำดาบ แขกในงานมองดาวนิลไม่วางตา ทอนยืนแอบมองอย่างชื่นชม ระหว่างรำ สายตาดาวนิลหันไปเห็นใครคนหนึ่งที่เดินเข้างานมา ทรงพลในชุดสูท เดินเข้ามาทักทายเพื่อน ธีระทัก “หล่อเชียวนะแก”
“ขอโทษทีว่ะ มาช้าไปหน่อย”