บทละครโทรทัศน์ ศรีอโยธยา ตอนที่ 16 หน้า 4

หลวงไกรฯ และ นางทองประศรีใจหายวาบ หลวงไกรฯ รีบก้มตัวกราบถวายบังคม

หลวงไกร : ทองหยิบ พ่อไม่เคยบอกเจ้า...ขอพระราชทานอภัยโทษเดี๋ยวนี้ที่เพ็ดทูล

ทองหยิบ : ขอพระราชทานอภัยโทษพะย่ะค่ะ ที่ทองหยิบเพ็ดทูล

สมเด็จพระพันวัสสา : ถ้าพ่อเจ้าไม่เคยบอก แล้วเจ้าเอาอะไรที่ไหนมาพูด ทองหยิบ

ทองหยิบ : ทองหยิบคิดเองพะย่ะคะ

สมเด็จพระพันวัสสา : ทองหยิบ พูดมุสาเป็นบาปนะ ผิดศีลห้าด้วย เป็นสิ่งที่ไม่พึงกระทำ เจ้าคงยังไม่รู้สิว่า เรือนนี้ ตั้งอยู่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ใครที่ไม่มีศีลไม่มีธรรมจะอยู่ไม่ได้ เจ้าเกิดในเรือนนี้ ถือว่าเป็นผู้มีบุญมาเกิด ทั้งพ่อเจ้า ทั้งเจ้าจอมราตรี หรือแม้แต่ตัวข้า และสมเด็จพระพันวัสสาใหญ่ ก็ประสูติที่นี่ สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวแทบทุกพระองค์ ก็เคยเสด็จมาทรงพระสำราญ ณ เรือนนี้ เราทุกคนที่นี่ต่างก็ถือกำเนิดบนเรือนนี้ และ ต่างก็สืบสายพระโลหิตจาก ‘กรมพระราชวังบวรสถานพิมุข’ หรือ ‘กรมพระราชวังหลัง’ พระองค์แรกแห่ง ‘ราชวงศ์บ้านพลูหลวง’ ข้าขอให้พวกเจ้าทุกคนจดจำเอาไว้จนวันตาย

ทองหยิบ : ทองหยิบจะจดจำเอาไว้จนวันตายพะย่ะค่ะ

ทองหยิบถวายบังคมแล้วคลานออกไป

เจ้าจอมราตรี : บุษบา...และแม่นางข้าหลวงทั้งหลาย ลงไปตระเตรียมเครื่องเสวยขึ้นมาถวายเถอะ

บุษบาบรรณ์ถวายบังคมแล้วออกไป หลวงไกรฯ และครอบครัวถวายบังคมแล้วออกไป เจ้าจอมราตรี คลานเข้าไปใกล้องค์สมเด็จพระพันวัสสา

เจ้าจอมราตรี : สมเด็จเพคะ หม่อมฉันและเจ้าคุณพี่ มีเรื่องจะกราบบังคมทูลเพคะ

สมเด็จพระพันวัสสา : เรื่อง เจ้าจอมคนใหม่ ในพระราชพิธีสมโภชพระบาทใช่ไหม

เจ้าจอมราตรี : เพคะ

สมเด็จพระพันวัสสา : นางไม่ขึ้นไปบนมณฑปในพระราชพิธีสงฆ์

เจ้าพระยาพิชัยชาญฤทธิ์ : ข้าพุทธเจ้าเห็นนางเดินลงจากพระมหามณฑป จึงคิดว่านางไม่สบาย แต่เมื่อนางมองหน้าข้าพุทธเจ้า ข้าพุทธเจ้าสัมผัสได้จากมนต์ร้ายในกายนาง นางรีบหลบสายตาจากข้าพุทธเจ้าแล้วเดินหนีทันที

เจ้าจอมราตรี : พอดีกับที่หม่อมฉันกำลังจะขึ้นไปเข้าเฝ้าบนพระมหามณฑป ก็พบนาง

เจ้าจอมราตรีหวนนึกถึงเหตุการณ์บนพระมหามณฑป

เจ้าจอมราตรี : จะไปไหนหรือเจ้าจอมแข

เจ้าจอมแข : ไม่สบายเจ้าค่ะ จะลงไปข้างล่าง

เจ้าจอมราตรี : นางหลบสายตาจากหม่อมฉัน แล้วรีบเดินลงจากพระบาทอย่างมีพิรุธเพคะ