บทละครโทรทัศน์ ศรีอโยธยา ตอนที่ 2

ศรีอโยธยา ตอนที่ 2

กรุงเทพ ปัจจุบัน พิมานขับรถคันงามเข้ามาจอดในบริเวณบ้านแบบ Colonial พิมานออกจากรถยนต์คันงามแล้วเข้าบ้าน รองศาสตราจารย์ ม.ล.พวงแก้ว วัย 59 กำลังเล่นโน้ตบุ๊ค ซึ่งวางอยู่บนตักของท่าน

พวงแก้ว : ทำไมคืนนี้กลับดึกจัง กินข้าวมารึยังจ๊ะ

พิมาน : ผมกินจากอยุธยาเรียบร้อยแล้วครับ ได้กินกุ้งแม่น้ำตัวใหญ่ยักษ์เลยครับ

พวงแก้ว : จริงสิ วันนี้ เธอพานักเรียนไป On Field ที่อยุธยา เออ นี่ พิมาน น้าเกือบลืมไปเลย แม่เค้าโทรมาหาน้า เมื่อหัวค่ำ แอบถามน้าว่าพิมานแอบชอบผู้หญิงคนไหนในเมืองไทยบ้างหรือเปล่า น้าก็จนปัญญาไม่รู้จะตอบแม่เขาว่ายังไง แม่เธอเนี่ย ตล๊ก ตลกนะ เขาแอบถามน้าว่า “เอ หรือว่า พิมาน” เธอกระซิบ “ชอบผู้ชายด้วยกัน พี่สาวฉันนี่ บ๊องชะมัดเลย กาแฟมั๊ยจ๊ะ

พิมาน : ไม่ครับ ขอบคุณ

พวงแก้ว : ไวน์สักแก้วไหมจ๊ะ ว่าไง

พิมาน : โอเคครับ แม่ผมก็แปลกนะ ทำไมไม่ถามผมตรงๆ ก็ไม่รู้ แต่ถ้าถาม ผมคงจะตอบไปว่า ใช่ครับ ผมชอบผู้ชายด้วยกัน

พวงแก้ว : ว้าย เธอนี่ บ๊องพอๆกับแม่เธอเลย

พิมาน : มิน่าล่ะ ตอนมาส่งผมที่ฮีทโธรว์ แม่ทำท่าเหมือนจะถามอะไรผมก็ไม่รู้ แล้วก็เงียบไป กลัวลูกเป็นเกย์นี่เอง เลยต้องแอบโทรมาสืบจากคุณน้าถึงเมืองไทย

พวงแก้ว : น้าว่าไม่ใช่แม่เธอหรอก พี่ฤทธิ์ พ่อเธอต่างหากที่อยากให้เธอแต่งงาน ไม่ใช่อะไรหรอก น้าว่า พี่ฤทธิ์อยากได้ทายาทมาสืบวงศ์ตระกูลไง อย่าลืมซิจ้ะว่าเธอเป็นทายาทชายคนเดียวในตระกูลพ่อเธอ ถ้าหมดเธอ ก็หมดกัน ตระกูลนี้ จริงไหมจ๊ะพิมาน

พิมาน : ผมลืมไปเลย ข้อนี้ คงจะต้องหาเมียเร็วๆนี้ซะแล้ว พ่อแม่จะได้ไม่คิดว่าผมเป็นเก้ง เป็นกวาง

พวงแก้ว : น้าเห็นด้วยจ้ะ เห็นด้วยร้อยเปอร์เซ็นต์เลย

พิมาน : คุณน้าครับ

พวงแก้ว : ว่าไงจ๊ะ หลานรัก

พิมาน : Do you believe in supernatural?

พวงแก้ว : Yes,I do

พิมาน : คือวันนี้ ผมพาเด็กไป On Field ที่อยุธยา

พวงแก้ว : อย่าบอกนะว่า เจอผีกลางวันแสกๆ

พิมาน : มันก็คงเป็นอะไรคล้ายๆ อย่างนั้นละครับ มันแปลก...แปลกมาก