บทละครโทรทัศน์ ศรีอโยธยา ตอนที่ 2 หน้า 2

พวงแก้ว : เธอเห็นอะไรเหรอ พิมาน

พิมาน : ผมเห็นเด็กผู้ชายสองคนแต่งตัวเหมือนเจ้านายโบราณ คนนึงร้องไห้ อีกคนกำลังปลอบ อยู่ในพระวิหารวัดพระศรีสรรเพชญ์ แล้วเด็กสองคนนั้น หันหน้ามามองผม ดวงตาของเด็กนั้น ทำให้ผมรู้สึกว่า...

พวงแก้ว : รู้สึกว่าอะไรเหรอ พิมาน

พิมาน : รู้สึกว่าผมเห็นตัวผมเอง

ม.ล.พวงแก้ว นิ่งอึ้งไปชั่วขณะ พิมานรู้สึกว่าเลือดกำเดาไหลออกมา เขารีบหยิบผ้าเช็ดหน้าออกจากระเป๋ากางเกงอย่างรวดเร็ว

พวงแก้ว : พิมาน เป็นอะไร

พิมาน : เลือดกำเดาออกครับ

พวงแก้ว : อยู่เฉยๆ เงยหน้าไว้ เงยหน้าพิมาน เงยหน้าไว้

พิมาน ค่อยๆ เอาผ้าเช็ดหน้าออกจากบริเวณจมูก แต่ไม่ปรากฎเลือดแม้แต่หยดเดียว

พวงแก้ว : อ้าว... เลือดหยุดแล้วเหรอ

พิมาน : Damm it!!! ผมคงประสาทไปแล้ว อากาศมันคงจะร้อน ผมคงเมาแดด ช่างมันเถอะครับ Forget it ผมคงต้องไปคุยกับจิตแพทย์สักวัน ผมไปนอนดีกว่า กู้ดไนท์ครับคุณน้า

พวงแก้ว : กู้ดไนท์จ้ะ

ในห้องแต่งตัวที่โรงละคร ฝ่ายคอสตูมกำลังขนเสื้อผ้าออกจากห้อง ฝ่ายเมคอัพกำลังเก็บสัมภาระเครื่องแต่งหน้า วายุเปลี่ยนเครื่องแต่งตัวเป็นชุดลำลองเรียบร้อยแล้ว เขากำลังพูดโทรศัพท์อยู่กับโอ๋ ผู้จัดการส่วนตัวของเขา

วายุ : เพิ่งเสร็จเดี๋ยวนี้เองพี่ โอเค ผมจะรีบกลับไปนอน สัญญาว่าจะไม่เกเร ไปไหนไม่ไหวแล้วพี่ พรุ่งนี้กองถ่ายหนังเขานัดกี่โมง โอเค ผมจะไปถึง 7 โมง ขับรถไปเองดีกว่า อยุธยาใกล้แค่นี้เอง ครับไม่ต้องห่วงคร้าบ รับรองผมไปถึงกองก่อนเวลานัด โอเคนะครับ เจอกันคร้าบ

มีสายเข้าอีกสาย เมคอัพเก็บของเสร็จเดินไปยังประตู

เมคอัพ : พี่กลับแล้วนะวายุ

วายุ : ขอบคุณมากครับพี่ พี่ครับ ฝากบอกคนขับรถตู้ผมว่า รอผมแป้บนึงนะครับ

เมคอัพ : จ้ะ

เมคอัพออกไป วายุรับโทรศัพท์เบลล่านางเอกภาพยนตร์ที่เขาร่วมแสดงด้วย เข้าไปหยิบสัมภาระแล้วเดินออกจากห้อง