บทละครโทรทัศน์ ศรีอโยธยา ตอนที่ 10

ศรีอโยธยา ตอนที่ 10

พระที่นั่งในค่ายหลวงพระเจ้าอลองพระพญา พระเจ้าอลองพญาประทับนอนอยู่บนพระแท่น โดยมีเจ้าฟ้ามังระเฝ้าอยู่ใกล้ชิดในขณะที่แพทย์หลวงพยายามถวายการรักษา

พระเจ้าอลองพญา: มังระ พ่อคงไม่มีบุญวาสนาที่จะได้อโยธยามาครอบครอง

เจ้าฟ้ามังระ: อย่ารับสั่งเช่นนั้น..พระบิดา

พระเจ้าอลองพญา: สัญญากับพ่อนะว่าวันหนึ่งเจ้าจะต้องครอบครองอโยธยาแทนพ่อ...

เจ้าฟ้ามังระ: พระบิดาต้องครอบครองกรุงศรีอโยธยาด้วยพระองค์เอง

พระเจ้าอลองพญา: อโยธยาช่างงามราวกับเมืองสวรรค์จริงๆ...

พระหัตถ์ของพระเจ้าอลองพญาที่ทรงกำพระหัตถ์ของพระราชโอรส นั้นค่อยๆ คลายออกจนหลุดจากพระหัตถ์ของเจ้าฟ้ามังระ: ดวงพระเนตรค่อยๆ หรี่ลงจนเหมือนกับกำลังบรรทมหลับ

เจ้าฟ้ามังระ: พระบิดา หมอ...หมอ

แพทย์หลวง: พระอาญาไม่พ้นเกล้า มหาราชาสิ้นพระชนม์แล้วพระพุทธเจ้าข้า

เจ้าฟ้ามังระ: พระบิดา พระบิดา

มหานรธารีบตรงเข้าไปยังพระที่นั่ง แล้วทรุดตัวลงถวายบังคมพระบรมศพ

เจ้าฟ้ามังระ: อโยธยาไม่ใช่สวรรค์...มันเป็นนรกต่างหาก พระบิดา

มหานรธาสั่งการกับเหล่าทหาร

มหานรธา : อัญเชิญพระบรมศพขึ้นช้างทรง

มหานรธาหันมากราบทูลเจ้าฟ้ามังระ

มหานรธา: พระอาญาไม่พ้นเกล้า ต้องเสด็จเดี๋ยวนี้แล้วพระเจ้าข้า

มหานรธาเดินออกจากเต้นท์หลวงเพื่อสั่งการ

มหานรธา: ตั้งขบวนเสด็จ ทหารรักษาพระองค์ทุกนายถวายอารักขาด้วยชีวิต

ทัพหลวงพระเจ้าอลองพญาเคลื่อนพลออกจากค่าย โดยมีองค์เจ้าฟ้ามังระประคองพระศพพระราชบิดาอยู่บนกูบหลังช้างทรง ท่ามกลางกองทหารราชองครักษ์พม่าคุ้มกันอยู่รายรอบ ในมือถือธงสีขาวนับสิบเป็นสัญลักษณ์แห่งการสิ้นพระชนม์ คุณไกรและขุนศึกจากเรือนพระยาพิชัยฯ ขับไล่กองทหารพม่าเข้ามาในบริเวณนั้นพอดี