บทละครโทรทัศน์ ศรีอโยธยา ตอนที่ 10 หน้า 2

ป้อมท่าประชัย คุณไกรและขุนศึกแห่งเรือนพระยาพิชัยฯเดินขึ้นมาเชิงเทินป้อมประตูชัยอย่างรวดเร็ว แล้วก้มถวายบังคมองค์สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวอุทุมพรซึ่งประทับยืนอยู่

คุณไกร: ขอเดชะใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาทปกเกล้าปกกระหม่อม ณ บัดนี้ทัพหลวงแห่งพระเจ้าอลองพญาได้ถอยทัพออกจากค่ายหลวง และมุ่งหน้าไปสู่ทางทิศเหนือแล้วโดยมีทัพเหนือของเราทั้งสองทัพนำโดย พระยาอภัยราชา และพระยามหาเสนาเข้าขนาบข้างเพื่อขับไล่ทัพหลวงพระเจ้าอลองพญาออกจากพระนครตามพระราชบัญชาแล้วพระพุทธเจ้าข้า ส่วนองค์พระเจ้าอลองพญานั้น เท่าที่ข้าพุทธเจ้าได้เห็นมากับตาได้สิ้นพระชนม์ชีพลงแล้วพระพุทธเจ้าข้า...

หลวงยกกระบัตรเมืองตาก: ด้วยพระบารมีปกเกล้าปกกระหม่อม ปาฏิหาริย์ได้เกิดแล้วพระพุทธเจ้าข้า

พระเจ้าอยู่หัวอุทุมพร: ไม่ใช่บารมีของชั้นหรอกสิน ปาฏิหาริย์ทั้งสิ้นเกิดจากพระบรมบารมีในองค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวต่างหาก

ที่หอดูดาว สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเอกทัศยังคงทอดพระเนตรในกล้องดูดาว

พระเจ้าอยู่หัวเอกทัศ: สุทัศ...

เจ้าฟ้าสุทัศ: พะย่ะค่ะ...

พระเจ้าอยู่หัวเอกทัศ: พ่อคิดว่าพระเสื้อเมืองและองค์บูรพมหากษัตราธิราชเจ้าทรงมีพระเมตตาต่อ

ข้าแผ่นดินแล้วล่ะลูก: มาดูอะไรนี่ซิ

เจ้าฟ้าสุทัศทรงทอดพระเนตรในกล้องดูดาว

พระเจ้าอยู่หัวเอกทัศ: เห็นข้าศึกไหม...สุทัศ

เจ้าฟ้าสุทัศ:ลูกไม่เห็นอะไรเลยพะย่ะค่ะ...นอกจากความมืด

พระเจ้าอยู่หัวเอกทัศ: สุทัศ ถ้าเจ้าเห็นแต่ความมืด นั่นก็หมายความว่ากรุงศรีอยุธยาของเราได้รอดปลอดภัยจากอริราชศัตรูแล้วนะซิ

เรือนพระยาพิชัย ลูกจันทน์นั่งร้องไห้อยู่คนเดียวที่บันไดเรือน คุณไกรและนายชอบเดินนำหมู่นักรบกลับเรือน ลูกจันทน์เงยหน้าขึ้นมองอย่างไม่เชื่อสายตา

ลูกจันทน์: คุณศรีเจ้าขา คุณศรีเจ้าขา แม่ แม่ มาดูอะไรนี่สิ น้าส้มปากเน่าด้วย...ออกมาเร้ว เจ้าข้าเอ๊ย

นางทองประศรี นางฉิมและ นางส้ม รวมทั้งเมียขุนศึกวิ่งออกมา

นางส้ม: อะไรเหรอลูกจันทน์...พม่าบุกหรอ

ลูกจันทน์: พม่าบุกมาตัดลิ้นน้าส้มแล้ว...เจ้าข้าเอ๊ย