บทละครโทรทัศน์ ศรีอโยธยา ตอนที่ 10 หน้า 3

นางทองประศรี และนางฉิม ยิ้มทั้งน้ำตาที่เห็นดวงหน้าของสามี ลูกจันทน์วิ่งนำนางทองประศรี และเหล่าเมียขุนศึกทั้งหลาย เข้าไปสวมกอดเหล่านักรบด้วยความปิติสุข ทันใดนั้นนางส้มเริ่มมีอาการเจ็บท้อง

นางส้ม: สงสัยลูกจะคลอดจ้ะพี่

คุณไกรเดินขึ้นเรือน ตรงเข้ามาที่เปลของบุตรชาย

คุณไกร: สงครามสงบแล้ว ลูกเอ๋ย เพราะบารมีปกเกล้าปกกระหม่อมแท้ๆ เชียว

นางทองประศรี: น้ำเจ้าค่ะคุณพี่

คุณไกร: ขอบใจจ้ะ

นางทองประศรี: ท่านเจ้าคุณล่ะเจ้าคะ

คุณไกร: เจ้าคุณพ่อยังเฝ้าพระเจ้าอยู่หัวอยู่ที่วังท่านทรงพระปิติมากนะที่สงครามยุติ

เร็วกว่าที่เราทุกคนจะคิด เห็นไหม แม่ศรี ด้วยพระบารมีปกเกล้าปกกระหม่อม นักรบของเรือนพระยาพิชัยรอดชีวิตกลับมาทุกคน

นางทองประศรี: ไปอาบน้ำเถอะค่ะ

คุณไกร: จ้ะ

ปัจจุบันมิติ ห้องเครื่องราชกุฎภัณฑ์เรือนพระยาพิชัยฯ พิมานยังจ้องมองไปยังพระมหามงกุฎในเจ้าฟ้าสุทัศราวกับกาลเวลาในเรือนพระยาพิชัยฯ นั้นยังคงหยุดอยู่กับที่ มิได้เคลื่อนไหวแต่อย่างใด

พิมาน : นี่ถ้าทุกสิ่งทุกอย่างในห้องนี้ เป็นของจริง ก็นับว่าเป็นมรดกของชาติเลยนะครับ

บุษบาบรรณ์: ทุกสิ่ง...ทุกอย่างในเรือนเจ้าพระยาพิชัยฯ ล้วนเป็นมรดกของแผ่นดินทั้งสิ้นเจ้าค่ะ

พิมาน: รวมถึงตัวคุณด้วยใช่ไหมครับ

บุษบาบรรณ์: เราทุกคนล้วนแล้วแต่เป็นมรดกแห่งแผ่นดินสยามด้วยกันทั้งสิ้นไม่ใช่หรือเจ้า

คะ

คุณทองหยิบคลานเข้ามาหาลูกจันทน์ซึ่งนั่งอยู่ที่มุมหนึ่งของโถง

คุณทองหยิบ: พี่ลูกจันทน์จะทำไงดี คุณพระพิมานต้องกลับออกไปข้างนอกแล้ว

ลูกจันทน์: จริงสิ โลกข้างนอกมันหลายเพลาแล้ว คุณทองหยิบต้องไปตามคุณเจ้าขานะเจ้าคะ

คุณทองหยิบ: คุณทองหยิบไม่กล้า คุณอาเจ้าขากำลังดีใจที่พบคุณพระพิมาน

ลูกจันทน์:พี่ก็ไม่กล้า คุณทองหยิบนั่นแหละเจ้าค่ะ ดีแล้ว