บทละครโทรทัศน์ เพียงชายคนนี้ไม่ใช่ผู้วิเศษ ตอนที่ 6 หน้า 2
“ผมชักอยากถอนตัวแล้วนะเนี่ย”
“ไม่ได้นะ!!... “ โสมมิการีบสะกดจิตทันที “หมอคิดถึงคนไข้ยากไร้บนเกาะของหมอไว้สิคะ”
ศตวรรษถอนหายใจ รู้สึกว่าไม่ควรหลวมตัวมาเป็นหมากของผู้หญิงสองคนนี้เลย
ชยากรเปลี่ยนชุดใหม่เดินออกมาจากห้องแต่งตัว กำลังจะเดินเข้าไปในสตูดิโอ ระหว่างทางผ่านอุปกรณ์ไฟที่เอามาวางรอไว้ใช้ ชยากรเจอมิรันตรีกำลังจะเดินผ่านมาทางนี้พอดี “หยุดอยู่ตรงนั้นเลย” มิรันตรีอึ้งที่จู่ๆ ชยากรก็สั่ง แต่เธอก็หยุดเดินทันทีโดยสัญชาตญาณ “ออกไป ถอยออกไปห่างๆ” ชยากรยืนทิ้งระยะคุยกันห่างๆ “บอกตรงๆ ฉันไม่ไว้ใจเธอ ไม่อยากเข้าใกล้แล้วก็ไม่อยากให้นุศคบกับคนอย่างเธอด้วย”
มิรันตรีบอกแบบรู้ทัน “นี่หวงหรือว่าหึง?”
“เพื่อนดีๆ ที่ไหนเขาจะคอยเขียนข่าวใส่ร้ายเพื่อนให้เสียๆ หายๆ“
“แล้วอาดีๆ ที่ไหนเขาหวงหลานตัวเองเกินเหตุขนาดนี้“
ชยากรชี้หน้า “ฉันว่าเธอไม่ได้จริงใจกับนุศ จะมาหลอกสาวไส้อะไรอีกล่ะ“
“ร้อนตัว กลัวมิมาทำไก่ตื่นเหรอคะ”
“ถ้าเธอกล้าเอาความเป็นเพื่อนมาหากินกับนุศ เธอตายแน่”
ชยากรเดินไป มิรันตรีก็เชิดหน้าเดินไปทำไม่กลัว ขณะที่ทั้งคู่กำลังจะสวนกัน มิรันตรีสะดุดสายไฟของขาไฟที่อยู่แถวนั้น ทำให้ไฟเอนลงมาจะทับใส่ด้วยสัญชาตญาณ ชยากรเข้าไปรวบตัวมิรันตรีมาเพื่อปกป้องไว้ มิรันตรีตกอในอ้อมกอดของชยากร ชยากรเหวี่ยงตัวหมุนตัวเอาหลังตัวเองเข้ากันไฟที่ร่วงลงมาให้ ขาไฟล้มลงพื้นผ่านสองคนนั้นไปอย่างฉิวเฉียด มิรันตรีเพิ่งรู้สึกตัวว่าอยู่ในอ้อมกอดของชยากร ชยากรประคองมิรันตรีเอาไว้ ใบหน้าสองคนใกล้กันมาก มิรันตรีมองหน้าหล่อๆ ของชยากรในระยะประชิด เสียงหัวใจของมิรันตรีเต้นตึกตั่ก จนมิรันตรีแทบจะควบคุมตัวเองไม่ได้
ชยากรได้สติรู้ตัวว่าเผลอช่วยมิรันตรีไป ก็รีบผละตัวออกมายืน รู้สึกเสียหน้า “ซุ่มซ่ามตลอดเวลา” ชยากรเดินออกไป ทิ้งให้มิรันตรียังยืนเคลิ้มใจสั่นอยู่
มิรันตรีจับเอามือทาบอกตัวเอง “เฮ้ย! ทำไมหัวใจเราเต้นรัวไม่หยุด นี่เรากำลังจะตกหลุมรักเขาหรือนี่?!” มิรันตรีตบหน้าเรียกสติตัวเองกลับมา “บ้า!ไม่เอา ไม่คิด!”
ชยากรมายืนอยู่หน้ากล้องเพื่อเตรียมตัวพูดถึงโปรเจ็คท์แชริตี้ของตนเอง มิรันตรีมองจากมอนิเตอร์ที่เห็นภาพของชยากรอยู่หน้ารูปกราฟฟิคของตู้หนังสือขนาดใหญ่ ซึ่งจะเป็นเฟอร์นิเจอร์ที่ทางคาซ่าจะนำไปบริจาคในแหล่งชุมชนต่างๆ มิรันตรีสังเกตจากในจอเห็นชยากรผมยุ่งลงมานิดเพราะไปช่วยเธอเมื่อกี๊ มิรันตรีเอามือชี้ที่หน้าผากตัวเองเพื่อบอกชยากรให้จัดผมใหม่ ชยากรมองไม่เข้าใจ ก็ไม่รู้ว่ามิรันตรีบุ้ยใบ้อะไร
ตากล้องหันมาบอกมิรันตรีให้ไปจัดการผมชยากร “พี่”