บทละครโทรทัศน์ เพียงชายคนนี้ไม่ใช่ผู้วิเศษ ตอนที่ 6 หน้า 5
ศตวรรษเดินออกมาเพื่อจะไปขึ้นรถไฟฟ้า ท่าทางของศตวรรษยังกรุ่นๆ อยู่
โสมมิกาเดินตามมา “หมอน่าจะบอกว่าเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ ให้โสมส่งคนไปเอาคืนให้ก็ได้”
“ช่างมันเถอะ ผมซวยเองที่ดันไปเป็นหนี้คนอย่างเค้า”
“หมอคะ เรื่องหนี้..โสมจะช่วยเองนะคะ”
“ไม่ต้อง แค่นี้เขาก็ดูถูกผมจะแย่อยู่แล้ว อย่าให้ผมเป็นอย่างที่เขาด่าผมไว้เลย”
“หมอจะไปแคร์ทำไม คนอย่างอนุศนิยาไม่เคยเห็นใครดีในสายตาเขาอยู่แล้ว”
ศตวรรษยกมือห้ามไม่ให้โสมพูดต่อ ก่อนถอนใจอย่างหนัก “ผมอยากเบรกตัวเองออกมา ผมเหนื่อยที่จะหาเงินมาใช้หนี้เต็มทีแล้ว จะมีซักวันไหมที่ผมไม่ต้องคิดถึงเรื่องเงินพวกนี้”
“ได้สิ ลองไม่ต้องใช้เงินซักวัน เหมือนที่อยู่บนเกาะไง ดูซิว่าจะอยู่ได้ไหม” โสมมิกาพยายามจะหาทางให้ศตวรรษหายเครียด เธอจึงล้วงกระเป๋าเงินออกมา แล้วส่งบัตรเครดิตทุกใบในกระเป๋ายื่นให้ศตวรรษ “ยึดไว้เลย “ โสมมิกาค้นเอาเงินสดอกมาจากกระเป๋า หันซ้ายหันขวาหาที่กำจัด โสมมิกาเอาเงินพันกว่าบาทไปยกให้ขอทานที่นั่งแถวๆนั้น แล้ววิ่งกลับมาหาศตวรรษ พร้อมโชว์กระเป๋าเงินเปล่าๆ ไว้ในกระเป๋าตามเดิม “วันนี้เลิกคิดเรื่องเงินซักวัน....เอาล่ะ ไปไหนกันดี?”
“ผมจอดรถไว้ที่โรงพยาบาล ถ้าไม่มีเงิน ต้องเริ่มเดินกันตั้งแต่ตรงนี้“
โสมมิกาอึ้ง แต่เพราะอยากหาวิธีเอาใจให้ศตวรรษ เธอจึงทำร่าเริงและยื่นมือออกไปฉุดศตวรรษให้ลุกเดิน “งั้นไปสิ”
ศตวรรษแปลกใจมากที่เห็นโสมมิกายอมลุยขนาดนั้น
อนุศนิยานั่งไม่ติดเมื่อรู้ว่าตนเองไปก่อเรื่องกับศตวรรษเข้าจริงๆ “นุศไม่น่าปล่อยให้อานันจัดการเลยจริงๆ เป็นเรื่องจนได้”
เสียงโทรศัพท์ของชยากรดังขึ้น ชยากรเห็นเป็นสายของประภาจึงกดรับ “ว่ายังไง.... อะไรนะ!!“ เสียงของชยากรทำให้อนุศนิยาสนใจขึ้นมาทันที คิดว่าจะต้องมีเรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นแน่
ที่โกดังสินค้าเห็นอนุกรยืนถือเอกสารหงุดหงิดโวยวาย จนพวกพนักงานต้องมาช่วยกันเช็คที่จะจัดส่งให้แทน
“ก็ใครมันจะไปรู้ว่าล่ะวะว่าโครงการไหนเป็นอันไหน บอกให้จัดก็จัดแล้วไง”
ประภาแอบหลบมุมยืนโทรสายตรงรายงานให้ชยากรรู้ “คุณเล็กจัดของผิดโครงการ เฟอร์นิเจอร์ที่จะเอาไปจัดบ้านตัวอย่างก็เลยสลับกันหมด ตอนนี้ต้องมาเริ่มเบิกของใหม่ จะส่งไปทันตกแต่งทั้งหมดคืนนี้รึเปล่าไม่รู้ค่ะ”
ชยากรวางสายลงหน้าเครียด อนุศนิยาถามด้วยความเป็นห่วง “เกิดอะไรขึ้นคะ”
“สงสัยเราคงต้องลงไปลุยกันเองแล้ว”