รีเซต

บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 5 หน้า 2

บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า  ตอน 5 หน้า 2
Pannaput_tvs
2 พฤษภาคม 2560 ( 10:53 )
4.7M
เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 5
22 หน้า

ภุชงค์เจ็บปวด “ผมรู้  รู้ว่าพี่ภัทรเป็นความหวังของแม่ แต่พ่อเชื่อผมได้ไหม...ว่า  ผมพยายามอยู่..”

ภูมิขัด  “ถ้าเล็กพยายามแล้วทำไมมันยังเป็นแบบนี้”

“พ่อ...” ภูมิเดินหนี ใช้วิธีเย็นชาใส่ภุชงค์ ภูมิไปนั่งที่เก้าอี้ที่ห่างออกไป พลางมองไปทางห้องฉุกเฉินด้วยความเป็นห่วงชงโค ภุชงค์เดินห่างออกมา

 

อดีต ภายในรถ ภุชงค์ขับรถด้วยความมึนเมา  ภัทรนั่งอยู่ข้างที่นั่งคนขับมองด้วยความหวาดเสียว ภัทรปวดหัวเพราะไม่สบาย “เล็ก จอดรถให้พี่ขับให้”

“ผมขับได้พี่  พี่ไม่สบายก็นั่งเฉย ๆเหอะ  พี่ภัทรอุตส่าห์ขับรถมารับ  ผมบริการเอง”

“เล็ก แม่เขารักแกนะ”

“หึ...ถ้าพ่อพี่ภัทรไม่เสียชีวิต ผมคงไม่มีทางได้เกิด ที่จริง  ผมไม่ควรเกิดมาด้วยซ้ำ”

“เล็ก” ภุชงค์เหยียบคันเร่งเพิ่มความเร็วตามความเครียด

“เล็ก   ขับรถเร็วไปแล้ว” ภุชงค์มือกำพวงมาลัยแน่นด้วยความเจ็บปวดกับปมที่แม่ไม่รัก

“เล็ก” ภัทรมองไปข้างหน้าเห็นรถมอเตอร์ไซค์ที่กำลังจะพุ่งออกมาจากข้างทาง “ระวัง!”

ภุชงค์ตกใจหักขวา ทั้งคู่เห็นเสาไฟฟ้าอยู่ตรงหน้า

 

หน้าห้องฉุกเฉิน ภุชงค์น้ำตาที่ไหลเงียบๆ นั่งอย่างโดดเดี่ยว

 

บ้านวริศรักษ์ ชัชรัณนั่งอยู่ในรถนิ่งๆ  ดับไฟหน้ารถแล้ว  ชัชรัณพิงไปกับเบาะด้วยความรู้สึกเหนื่อยหนักในหัวใจ ชัชรัณนั่งมองตึกใหญ่ นึกถึงคำพูดของโยทกา

คนที่ชอบยืนที่สูงเพราะเหตุผลสองแบบ  ถ้าไม่ใช่เพราะชอบมองลงไปเพื่อให้รู้สึกว่าตัวเองอยู่เหนือกว่าก็เพราะรู้สึก...” โยทกาหันมองชัชรัณด้วยสายตาที่เข้าใจ “โดดเดี่ยว” 

ชัชรัณส่ายหน้าเบาๆ ชัชรัณเปิดประตูจะลงจากรถ

 

ในห้องรับแขก กรรณิการ์กับเถกิงนั่งคุยกันยิ้ม ๆ  ชีวิตผ่อนคลาย  ชัชรัณยืนมองอยู่ด้านหลังตรงประตู

รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นส่วนเกิน ชัชรัณเดินหันหลังกลับออกไป

 

ห้องรับแขก ตึกเล็ก ชัชรัณลงนั่งตรงหน้าคุณผ่อง  ชัชรัณไหว้

“สองสามวันนี้ผมยุ่งๆ เลยไม่ได้มาหาคุณยาย..เป็นยังไงบ้างครับ”

“ก็เรื่อย ๆ ตามประสาคนแก่ที่มีห่วง”

ชัชรัณชะงักรู้ว่าคุณผ่องกำลังเข้าประเด็น  ชัชรัณเกร็งรับสิ่งที่คุณผ่องจะพูด

“ยายอยากจะให้ชัชเข้าไปดูแลงานของพ่อเรา ก่อนที่จะโดนคนอื่นเข้าไปกอบโกย”

ชัชรัณเริ่มถอนใจเบา ๆ

เพ็ญศรีที่เข้ามาพร้อมกับเครื่องดื่มให้กับคุณผ่อง  พอวางแก้วบนโต๊ะก็รีบสำทับทันที

“ผู้หญิงคนนั้นทำตัวพอง  เปลี่ยนแปลงทุกอย่างแล้วยังเรื่องลูกสาวที่คุณชัชรับเข้าทำงานอีกน้าว่า....”

จังหวะที่คุณผ่องกับเพ็ญศรีพูด ชัชรัณรู้สึกถึงความเหงาที่เข้าจู่โจม ไม่เคยมีใครสนใจชัชรัณที่อยู่ตรงนี้


22 หน้า