บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 5 หน้า 5
“วันนี้แม่ต้องอยู่ที่นี่ไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น”
“ประชุมวันนี้ต้องมีฉัน”
“ให้คนอื่นเข้าแทนเถอะครับ แค่จะยืนแม่ยังทำไม่ได้ ร่างกายมันไม่ไหว แม่ไปก็เสียเวลาเปล่า”
“โรงแรมของฉัน ถ้าฉันไม่ทำแล้วใครจะทำ!” ชงโคจะลุกให้ได้ แต่ก็วูบเหมือนเดิม “ฉันต้องไป!”
ภุชงค์ทนไม่ไหว “ผมจะทำเองครับ”
ชงโคชะงักแต่ไม่ยอม “น้ำหน้าอย่างแกน่ะเหรอ”
“น้ำหน้าอย่างผมนี่ล่ะครับที่จะทำแทนแม่ หรือว่าตอนนี้แม่มีคนอื่นที่จะทำงานแทนได้” ชงโคอึ้ง
“แม่ไม่มีทางเลือกแล้วล่ะครับ”
“แก...”
“โรงแรมแม่ไม่ล่มจมเพราะผมเข้าประชุมวันเดียวแน่”
ชงโคสีหน้าลำบากใจ แต่ต้องจำนนเพราะไม่มีปัญญาทำอะไรไม่ได้
สวนบนตึก ออฟฟิศธารา ตอนเช้าชัชรัณยืนจิบกาแฟอเมริกาโนอยู่ในสวนมองวิวไปสุดสายตา ชัชรัณวางแก้วกาแฟแบบไม่มีฝาปิด ลงที่เก้าอี้ข้างตัว เสียงฝีเท้าคนใส่รองเท้าส้นสูงเดินเข้ามา ชัชรัณยังไม่หันไป
โยทกาเข้ามาพร้อมกับแก้วนมร้อนในมือวางข้างๆ แก้วกาแฟ “อรุณสวัสดิ์ค่ะ”
ชัชรัณนิ่งเหมือนไม่ได้ยิน โยทกามองวางแก้วนมร้อนชะงักที่เห็นแก้วกาแฟของชัชรัณ
“เช้าดื่มกาแฟดำ เที่ยงมีเพิ่มแค่แซนวิชแห้งๆ ชีวิตไม่สังคมโลก...ถามจริง ๆ อยู่แบบนี้ คุณไม่เหงาเหรอคะ” คำพูดของโยทกากระแทกใจชัชรัณ
“เหงา?...เธอรู้เหรอมันเป็นยังไง”
โยทกากวนเหมือนนางงามตอบคำถาม “ขอบคุณสำหรับคำถามค่ะ สำหรับฉัน ความเหงามันคือความรู้สึกเหมือนตกจากหน้าผา อยู่กลางอากาศ จะปีนกลับก็ไม่ได้ อยากตกแต่ก็ไม่ถึงพื้นสักที ไม่ได้ยินเสียง รับรู้ได้แค่เสียงในใจเราเท่านั้น”
“ภาวะสุญญากาศ”
“ปีนขึ้นไม่ได้ กระแทกพื้นให้มันจบไปก็ไม่ได้ ต้องเคว้งคว้างไร้ทิศทาง ความรู้สึกแบบนั้นมันทรมาน..”
ชัชรัณมองโยทกาว่าที่พูดน่ะเข้าใจแค่ไหน แต่เจอกับโยทกาที่ยิ้มและมองชัชรัณอย่างคนที่เข้าใความรู้สึกนั้นดี สายตาของโยทกากระแทกเข้ากลางใจชัชรัณ แต่ชัชรัณแค่เหลือบมอง โยทกาพูดตามหลัง
“ตอนเที่ยงเจอกันนะคะ” ชัชรัณเดินไปไม่หันมา โยทกายิ้มมั่นใจ
ห้องทำงานกฤตนัย โยทกานั่งอยู่หน้าโต๊ะ กิ่งกาญจน์กับกฤตนัยสีหน้าคิดหนัก
“ถ้าทำตามแผนคุณโย ผลิตภัณฑ์ก็จะกลายเป็นของเอกลักษณ์เฉพาะแบรนด์นะคะพี่กฤต”
“การควบรวมมันส่งเสริมภาพลักษณ์แบรนด์เราก็จริง แต่การโตของสินค้าจะยากนะครับ”
โยทกามั่นใจมาก “ตรงกันข้ามค่ะ เราจะต่อยอดให้กับผลิตภัณฑ์ โยวางแผนสร้างซีรีย์ผลิตภัณฑ์ให้กับ Blue Moon ที่เป็นHotel Chain และเราจะเป็นแบรนด์เดียวที่ได้พื้นที่ทั้งหมด”
กฤตนัยกับกิ่งกาญจน์คิดตาม ทั้งคู่เริ่มเข้าใจสิ่งที่โยทกากำลังต้องการ กิ่งกาญจน์ตื่นเต้น
“กิ่งเข้าใจแล้วค่ะ ถ้าทำได้ พี่ชัชต้องโอเคแน่ๆ”