บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 5 หน้า 4
เซมหยิบขวดเปล่าจะเอาไปทิ้ง โยทการีบลุกมาคว้าทันที เซมขยับหลบแกล้ง
“พี่เซม เอาคืนมา” เซมลอยหน้าลอยตา โยทกาเข้าแย่งสุดตัวไม่ยอมให้ทิ้ง
“ห้ามทิ้ง!” โยทกาเอาเข้าไปเก็บในห้อง แล้วเดินออกมาเห็นสายตาของความอยากรู้ที่มองมา
โยทกาลงนั่งไม่รู้ไม่ชี้ เซมเข้ามานั่งประชิด เจนจันทร์นั่งตรงที่พักแขนโซฟาจ้องหน้าระยะแบบว่าใกล้มาก
“สิงกันเลยไหม...ถ้าจะใกล้ขนาดนี้”
“คุณกฤตนัยใช่ไหม?” เซมเปิดประเด็น
“โนววว....เจนว่าเจ้าของจูจุ๊บ” เจนจันทร์ทำปากจู๋ใส่ “มากกว่า”
โยทกาใช้ฝ่ามือตีกลางหน้าเจนจันทร์เบาๆ “ยุ่งน่ะ...”
“โอ๊ะ ๆ ๆ ใช้ความรุนแรงกลบความเขิน พี่เซมแพ้แล้ว จ่ายมาซะดีๆ”
เซมส่งแบงค์ยี่สิบให้ มองโยทกาด้วยสีหน้าอิจฉามาก “หมั่นไส้พวกมีช้อยส์”
“เอาเวลาสอดรู้ไปหาข้อมูลที่เพื่อนขอดีกว่าไหม”
“คือเพื่อนน่ะหาให้หมดแล้ว จะโชว์ให้ดูแต่เห็นนั่งเพ้อ ๆ อยู่” เจนจันทร์ส่งแท็บเล็ตให้
“ประธานเครือ Blue Moon คุณชงโค นาราสุวรรณ”
โยทกาชะงักรู้สึกคุ้นๆ โยทกาคิดๆ “นาราสุวรรณ... รัศมีสีทอง คุ้นๆ เหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน
โยทการับแท็บเล็ตมาดู โยทกาเห็นภาพชงโค พอโยทกาเลื่อนลง เห็นภาพชงโคถ่ายรูปกับครอบครัว มีภูมิกับภุชงค์ โยทกาชี้ที่รูปภุชงค์ “คนนี้เกี่ยวอะไรกับท่านประธาน”
“คุณภุชงค์ ลูกชายคนเล็กของท่านประธาน ติสท์ หล่อ แกดูเคราที่ขึ้นเบาๆ นั่นดิ ฉันนะอยากเอาหน้าไปเกลือกกลิ้งกับเคราของเขา”
เซมดึงหูเจนจันทร์ “ให้มันเบา ๆ หน่อย อย่าติดนอจนเกินงามนะน้อง”
“ก็เม้าท์มันส์ ๆ น่ะพี่เซม”
“ถ้าเขายอม?”
“ก็เอา!!” เซมเหวี่ยงมือจะตี เจนจันทร์หลบจนเซมตีวืด
“พังเจนกับพรายเซมคะ หยุดไร้สาระแป๊บ เจนแกบอกว่าลูกชายคนเล็ก แล้วคนโตล่ะ”
“เสียไปหลายปีแล้ว เห็นว่าตอนคุณภัทรเสีย ท่านประธานโกรธคุณภุชงค์มากนะ”
โยทกาบ่น ๆ “งั้นก็ไม่มีสิทธิ์มีเสียงสินะ”
“เห็นพวกเลขาเม้าท์ๆ กันว่าประธานป่วยแบบนี้ ข้างในวิกฤตเลยนะ มีคนรอเลื่อยขาเก้าอี้ท่านประธานอยู่”
“เล่ามา..ขอละเอียดแบบวงในที่สุดเลยนะ” เจนจันทร์คันปากพร้อมเล่ามาก โยทกาตั้งใจฟัง
เช้าวันใหม่ ห้องพักคนไข้ ดอกไม้ข้างเตียงคนไข้ของชงโค มือชงโคเหวี่ยงปัดแตก ชงโคกำลังอาละวาด
ภูมิกับหมอพยายามจะจับชงโคไว้ “ฉันต้องไปทำงาน!
“หมอขอให้คุณอยู่ดูอาการก่อนนะครับ”
“คุณต้องพักนะครับ ชงโคพักก่อนนะ”
“วันนี้มีประชุมสำคัญ ฉันพลาดไม่ได้!”
ชงโคไม่ยอมจะก้าวลงจากเตียง จังหวะที่ก้าวชงโครู้สึกหน้ามืดยืนไม่อยู่จะล้ม ภุชงค์เข้ามารับร่างของชงโคไว้ ภุชงค์จับให้ชงโคนอนบนเตียง ชงโคเหนื่อยหอบ จำต้องนอนเพราะความมึน