บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 8 หน้า 2
“ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วงโย แต่ถ้าใครมาดีเราก็ดีไป ถ้าร้ายใส่โยกับแม่ เราก็คงไม่นั่งพับเพียบกราบขอบคุณ...จริงไหมคะ?” มาลัยสีหน้าไม่ค่อยสบายใจ
“โยมาเพื่อปกป้องแม่ค่ะน้า ไม่ได้มาหาเรื่อง” โยทกาจับมือมาลัย “โยแค่อยากให้แม่อยู่อย่างสงบสุข”
“น้าเป็นแค่คนรับใช้คำพูดคงไม่มีน้ำหนัก”
“โยเป็นคนที่มาใหม่ มันคงยากที่คุณน้าจะเชื่อ ให้เวลาเป็นตัวพิสูจน์นะคะ ว่าโยไม่คิดเข้ามาป่วนที่นี่จริง ๆ โยจะไม่ทำใครก่อนค่ะ นอกจาก...” มาลัยมองโยทกาด้วยสายตาหวาดหวั่น
ห้องรับแขก ตึกเล็ก ชัชรัณเปิดดูภาพของตนเองกับสินีในล็อคเก็ต
“โตขึ้น ชัชต้องดูแลคุณยายให้ดี อย่าทำให้ท่านเสียใจเหมือนแม่นะลูก”
ชัชรัณสีหน้าเครียดคิดทบทวนกับสิ่งที่สินีเคยสั่งเสียทิ้งไว้ ชัชรัณเห็นคุณผ่องที่สีหน้าโกรธเดินเข้ามา เพ็ญศรีเดินตาม คุณผ่องมองมาที่ชัชรัณสายตาร้าย แล้วทำเป็นหน้ามืดจะล้ม
“คุณท่าน!” เพ็ญศรีเข้าประคอง ชัชรัณหันขวับมาตามเสียงแล้วรีบวิ่งเข้ามา “คุณยาย...เป็นอะไรครับ”
“น้าก็ไม่รู้เหมือนกัน จู่ๆ”
เพ็ญศรีชะงักไป เห็นมือคุณผ่องบีบแขนของเพ็ญศรีแน่น เพ็ญศรีสบตาคุณผ่องที่มองว่าให้เพ็ญศรีจุดประกายชัชรัณ เพ็ญศรีเข้าใจทันที “เพราะยัยเด็กโยทกาแน่ๆ”
“โยทกาทำอะไรคุณยายครับ” หน้าเพ็ญศรีเตรียมสาดโคลนมาก
ห้องนอนโยทกา โยทกาจัดของ เจนจันทร์ช่วยจัดเสื้อ เซมนั่งลงบนเตียง
“บ้านใหญ่โต คนก็ไม่น้อย แต่ทำไมไม่รู้สึกถึงความอบอุ่นเลย...”
“สู้ที่คอนโดเราไม่ได้เลยเนอะพี่ พอดีๆ ลมพัดเย็น...โย...จะอยู่ทีนี่จริงๆ เหรอ”
“โยคงอกตัญญูนะถ้าทิ้งแม่ไปสบายใจอยู่คนเดียว”
“แม่ไม่ได้ลำบากอะไรเลยนะโย” กรรณิการ์เข้ามา “คุณเถกิงดูแลแม่อย่างดี”
“แม่สบายตัวแต่ไม่สบายใจนี่คะ โยคงเป็นลูกอกตัญญูถ้าปล่อยให้แม่ต้องทุกข์ใจอยู่ที่นี่คนเดียว”
“แม่ไม่...”โยทกาแทรก “อดีตเราจะเป็นยังไงมันไม่สำคัญแล้วค่ะแม่...ปัจจุบันที่เราเป็นสำคัญที่สุด โยภูมิใจที่เกิดเป็นลูกแม่ สัญชาติถั่วเขียวอย่างเราหัวแข็งก็จริง” โยทกาชี้ที่หัว “แต่ในนี้โปรตีนทั้งนั้นนะแม่ แม่อุ่นใจได้เลยค่ะ โยจะปกป้องแม่เอง” กรรณิการ์จับมือโยทกาด้วยความรู้สึกเต็มตื้น “แม่ขอโทษนะโย”
โยทกากอดกรรณิการ์ เซมกับเจนจันทร์กอดกันเองด้วยความซาบซึ้ง “เจนคิดถึงแม่..”
ขณะที่ทุกคนกำลังซึ้ง
“โยทกา!!” เสียงชัชรัณเกรี้ยวกราด กรรณิการ์ เซม เจนจันทร์ตกใจ แต่โยทกาไม่สะทกสะท้าน
“สวัสดีค่ะพี่ชาย ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ”
“ออกไปจากบ้านนี้ เดี๋ยวนี้!” กรรณิการ์ เซม เจนจันทร์อึ้ง
“คุณเป็นเจ้าของบ้านนี้เหรอคะ ถึงมีสิทธิ์ไล่ฉัน
“โยทกา!” ชัชรัณก้าวจะเข้าไปหาโยทกาด้วยความโกรธ