บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 8 หน้า 3
กรรณิการ์เข้ามาขวางทันที “อย่าทำอะไรโยนะคะ ถ้าคุณไม่พอใจให้มาลงที่ฉัน”
ชัชรัณมองด้วยสายตารังเกียจ “เธอสินะที่สั่งสอนให้ลูกตัวเองก้าวร้าวกับคุณยายของฉัน ที่พ่อฉันประเคนให้ทุกวันมันยังไม่พอใช่ไหม ถึงต้องขนลูกสาวเข้ามากอบโกยอีกคน”
“แล้วคุณจะทำไม...” ทุกคนหันมองโยทกา
“ในเมื่อพ่อคุณเต็มใจ แล้วมันก็เป็นเงินพ่อคุณ คุณจะทำอะไรได้” ชัชรัณมองโยทกาด้วยสายตาโกรธมาก
“คุณชัชคะ..”ชัชรัณตวาดทุกคน “ออกไปจากที่นี่!”
“พี่เซม เจน พาแม่ออกไป” เซมกับเจนจันทร์ลนลานเข้ามาประกบกรรณิการ์
“คุณแม่...”
กรรณิการ์ไม่สนเซมกับเจนจันทร์เลย “โย..แม่ขอร้อง”
โยทกาเสียงดัง “พี่เซม!” เซมกับเจนจันทร์ตัดสินใจเข้าล็อคแขนกรรณิการ์ “ผมขอโทษนะครับแม่”
เซมกับเจนจันทร์ช่วยกันจะพากรรณิการ์ออกไป กรรณิการ์ไม่ยอม “ขอโทษนะคะแม่”
สองคนช่วยกันพากรรณิการ์ออกไปจนได้ ทันทีที่ทั้งสามคนออกจากห้อง แล้วปิดประตูแบบไม่สนิทนัก
“ฉันไปทำอะไรคุณยายของคุณ...” โยทกามองชัชรัณแบบเตรียมตั้งรับมาก
หน้าห้องโยทกา กรรณิการ์พยายามจะกลับเข้าไปให้ได้ เซมกับเจนจันทร์ต้องกันไว้สุดชีวิต
“เซม เจน หลีกไป!” เซมกับเจนจันทร์สะดุ้งกับท่าทีของกรรณิการ์ทั้งคู่แต่ยังไม่ขยับหลบ
“เซมขอโทษครับคุณแม่ แต่ขอให้โยเคลียร์เรื่องนี้เองนะครับ”
“แม่เป็นห่วงโย เห็นไหมว่าคุณชัชเขาแรงขนาดไหน”
“เจนเห็นค่ะคุณแม่ แต่เจนเชื่อว่าโยจัดการได้”
“เราทุกคนรู้นะครับคุณแม่ว่าบ้านนี้เจ้าที่แรงแค่ไหน ถ้าโยไม่มั่นใจคงไม่กล้าเข้ามาแน่..ถูกไหมครับ”
“แต่ยังไงโยก็เป็นผู้หญิง”
“ชัชไม่ทำอะไรหนูโยแน่” เถกิงเข้ามา
“คุณคะ ช่วยโยด้วยนะคะ”
“ผมเข้าไปช่วยไม่ได้จริงๆ ถ้าโยทกาจะอยู่บ้านนี้ เขาต้องอยู่ให้ได้ด้วยตัวเขาเอง”
กรรณิการ์มองไปที่ห้องด้วยความร้อนใจ เจนจันทร์จับมือกรรณิการ์ “เชื่อมือโยนะคะแม่”
กรรณิการ์ยอมนิ่งทั้งที่ใจไม่สงบเลย เถกิงจับมือกรรณิการ์ “ไปกับผมนะ ถ้าเด็กในบ้านมาเห็นมันจะไม่ดี”
กรรณิการ์นิ่งเป็นการยอมรับ เถกิงหันไปหาเซมกับเจนจันทร์ “ลุงฝากด้วยนะ”
“ครับ” เถกิงพากรรณิการ์ออกไป เซม เจนจันทร์มองเข้าไปในห้องด้วยความหวั่นใจเหมือนกันแต่พยายามอดทนไว้ที่จะไม่เข้าไป
ในห้องนอนโยทกา ชัชรัณมองโยทกาด้วยสายตาโกรธจัด “เธอก้าวร้าวกับคุณยายของฉัน!”
“คุณยายบอกคุณอย่างนั้นเหรอ”
“ท่านเสียใจมาก และฉันจะไม่ทนให้ท่านต้องถูกเด็กอย่างเธอลามปาม!”