บทละครโทรทัศน์ เหมือนคนละฟากฟ้า ตอน 23
บทโทรทัศน์ : เบญจธารา
ห้องพักคนไข้ กิ่งกาญจน์นอนหลับอยู่ที่เตียง โยทกาเดินเข้ามาในห้องเงียบ ๆ เห็นว่าภายในห้องมีกิ่งกาญจน์ที่นอนหลับอยู่ตามลำพัง โยทกาปิดประตูแล้วเดินเข้ามานั่งที่ข้างเตียง โยทกามองกิ่งกาญจน์ที่ยังหลับ
“ตั้งแต่เด็ก...โยเห็นแม่ต้องยอมให้คนอื่นดูถูกที่เป็นมือที่สามในครอบครัวคนอื่นเพื่อเลี้ยงดูโย มันเจ็บปวดที่เราปฏิเสธคำพูดของคนพวกนั้นไม่ได้ โยเห็นแม่ร้องไห้ทุกวัน การเป็นส่วนเกิน ถูกมองด้วยสายตารังเกียจ มันทำให้โยสาบานกับตัวเอง ว่าโยจะไม่ยอมเป็นมือที่สามในชีวิตใคร โยจะทำสิ่งที่ถูกต้อง เพราะโยอยากจะมีชีวิตที่ถูกต้อง ที่สามารถสบตากับทุกคนได้ด้วยความภูมิใจ แต่โยก็ทำผิดจนได้” โยทกาจับที่ขาของกิ่งกาญจน์
“โยขอโทษนะคะ ขอโทษที่ทำให้น้ากิ่งต้องเป็นแบบนี้ ขอโทษที่โยไม่เคยรู้เลยว่าน้ากิ่งรักคุณชัชมากแค่ไหน โยรักคุณชัชเพราะโยไม่รู้...แต่ทุกอย่างมันก็มาไกลเกินจะแก้ตัว แต่โยจะขอแก้ไขมันเอง” โยทกามองกิ่งกาญจน์อย่างตัดสินใจแล้วเดินออกไป กิ่งกาญจน์ลืมตาน้ำตาคลอ
ห้องรับแขก ตึกใหญ่ ชัชรัณจะพุ่งออกไปข้างนอก กรรณิการ์รีบตามมา
“ทุกอย่างมันจบแล้วค่ะคุณชัช” ชัชรัณหันกลับมา
“ผมเจอคนที่ผมรักแล้ว ผมจะไม่ยอมเสียเขาไป”
“คุณจะให้เขาอยู่ในฐานะอะไร ในเมื่อคุณจะต้องแต่งงาน!”
“ผมอยากให้เกียรติโยทกา อยากจะแต่งงานกับเขา อยากให้เขาเป็นภรรยา”
“แต่คุณทำไม่ได้! คุณรักลูกฉัน ฉันก็รักเขาเหมือนกัน ไม่มีแม่คนไหนยินดีที่ลูกสาวจะต้องกินน้ำใต้ศอก ถูกตราหน้าว่าแย่งของคนอื่น”
“โยทกาไม่ได้ทำแบบนั้น”
“แต่คนนอกไม่มีวันรู้ แล้วเขาก็ไม่สนด้วยว่าเหตุผลคืออะไร ถ้าโยยอมมันคงทำให้คุณมีความ สุขแต่ลูกสาวฉันจะถูกสังคม “ตัดสิน” ว่าเป็นมือที่สามไปชั่วชีวิต!” ชัชรัณอึ้ง
“ถ้าคุณรักเขา พิสูจน์ความรักของคุณด้วยการให้ลูกสาวฉันเป็นอิสระได้ไหมคะ”
ชัชรัณไม่ตอบจะเดินออก แต่ชะงักที่เห็นภุชงค์ยืนอยู่ที่หน้าบ้าน “คุณมาทำไม”
“คุณเจนเอาจดหมายลาออกของคุณโยมายื่นให้ผม ไม่ยอมบอกเหตุผลว่าทำไมผมก็เลยจะมาคุยกับเขา...แต่....ผมเข้าใจแล้วว่า...ทำไม...คุณแม่ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะดูแลคุณโยให้ดีที่สุดครับ”
“หมายความว่ายังไง”
ภุชงค์ยิ้มกวนประสาท ไม่ตอบแล้วออกไป ชัชรัณตามภุชงค์ออกไป กรรณิการ์มองตามอย่างหนักใจ
“คุณกรรณ..” กรรณิการ์หันมาเห็นเถกิงที่เดินตามมา “คุณพร้อมจะไปกับผมไหม?”
กรรณิการ์ยิ้มตอบอย่างอ่อนโยน